Η παρακάτω επιστολή στάλθηκε πριν λίγες ημέρες από τον φωτορεπόρτερ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ Σπύρο Τσακίρη στον πρόεδρο και τον Γραμματέα της ΕΣΗΕΑ με αφορμή την απόφαση τους να ζητήσουν τη διαγραφή 15 φωτορεπόρτερ που πρόσφατα εγγράφηκαν στην ΕΣΗΕΑ και τον ΕΔΟΕΑΠ. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως βλέπουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της συνδιαλαγής και του βολέματος τους συναδέλφους τους, που όμως δεν είναι δημοσιογράφοι. Για να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα είναι τώρα αναγκαία περισσότερο από ποτέ η κοινή συστράτευση όλων των εργαζόμενων στον χώρο του Τύπου και ο αγώνας για ένα Ενιαίο Ταμείο Τύπου....
"Προς Σόμπολο / ΜπετινάκηΠρόεδρο και Γραμματέα του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
Αθήνα, 18/7/2008
Αθήνα, 18/7/2008
Σκέφτομαι μέρες τώρα να σας στείλω ένα γράμμα. Εβδομάδες. Μήνες. Μπορεί και χρόνια.
Ήταν τότε που πρωτοξεκίνησε αυτό το θέμα.
Ζούσε ακόμα ο Αντώνης. Ζούσε και η Εφη.
Τότε, θα μου πεις δεν ήσασταν εσείς στα «πράγματα». Ήταν άλλοι…Σκέφτομαι λοιπόν να σας γράψω ένα γράμμα.Αλλά να λέει τι;
Δεν θυμάμαι κανέναν από εσάς, να είστε εκεί κοντά όταν τα Μ.Α.Τ. ξυλοκοπούσαν τον Αλέξανδρο, τον Σπύρο, την Αργυρώ, τον άλλο Σπύρο, τον Θανάση. Ούτε και σε εκείνες τις πορείες, που είχαν ανοίξει οι ουρανοί και έριχνε καρεκλοπόδαρα σας είδα. Δεν σας είδα ούτε στις φωτιές που κατέκαψαν τη χώρα μου. Δεν λέω μόνον για τις περσινές. Γενικά μιλάω.
Σας έχω δει όμως πολλές φορές, να «χαϊδεύετε» χέρια πολιτικών, υπουργών, βιομηχάνων. Σας έχω δει, να χασκογελάτε με αστέρες, με προέδρους και με αρχηγούς κάθε είδους. Και μην τολμήσετε να μου πείτε πως ΔΕΝ βλέπω καλά ή πως ΔΕΝ είναι έτσι…
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ, ΚΡΑΤΑΩ ΜΗΧΑΝΗ. ΦΩΤΟΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΟΣ ΕΙΜΑΙ.
ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΛΕΩ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΔΕΙΞΩ…ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ …ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Ήταν τότε που πρωτοξεκίνησε αυτό το θέμα.
Ζούσε ακόμα ο Αντώνης. Ζούσε και η Εφη.
Τότε, θα μου πεις δεν ήσασταν εσείς στα «πράγματα». Ήταν άλλοι…Σκέφτομαι λοιπόν να σας γράψω ένα γράμμα.Αλλά να λέει τι;
Δεν θυμάμαι κανέναν από εσάς, να είστε εκεί κοντά όταν τα Μ.Α.Τ. ξυλοκοπούσαν τον Αλέξανδρο, τον Σπύρο, την Αργυρώ, τον άλλο Σπύρο, τον Θανάση. Ούτε και σε εκείνες τις πορείες, που είχαν ανοίξει οι ουρανοί και έριχνε καρεκλοπόδαρα σας είδα. Δεν σας είδα ούτε στις φωτιές που κατέκαψαν τη χώρα μου. Δεν λέω μόνον για τις περσινές. Γενικά μιλάω.
Σας έχω δει όμως πολλές φορές, να «χαϊδεύετε» χέρια πολιτικών, υπουργών, βιομηχάνων. Σας έχω δει, να χασκογελάτε με αστέρες, με προέδρους και με αρχηγούς κάθε είδους. Και μην τολμήσετε να μου πείτε πως ΔΕΝ βλέπω καλά ή πως ΔΕΝ είναι έτσι…
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ, ΚΡΑΤΑΩ ΜΗΧΑΝΗ. ΦΩΤΟΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΟΣ ΕΙΜΑΙ.
ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΛΕΩ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΔΕΙΞΩ…ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ …ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σας έχω δει ακόμα να κρύβεστε, όταν διαδηλωτές φωνάζουν συνθήματα όπως εκείνο το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» και ΔΕΝ σας είδα να βγείτε ποτέ να το αντικρούσετε…
Σας θυμάμαι, από παλιά, πριν τον ερχομό της τηλεόρασης. Τότε που δίνατε «αγώνα για την ενημέρωση» και πασχίζατε να είστε και εσείς στην φωτογραφία του θέματος. Μετά ήρθε η τηλεόραση και γίνατε «αστέρια». Δεν χρειαζόσασταν πια τους φωτορεπόρτερ για να φανείτε… είχατε τις «μοδίστρες». Έτσι δεν αποκάλεσαν κάποιοι από το σινάφι σας τους συνάδελφους μας τεχνικούς της τηλεόρασης; Ποιους; Εκείνους που λιώνουν για να βγεις εσύ ατσαλάκωτος και γυαλιστερός στο «κουτί».
Ξεχνάτε εύκολα και γρήγορα.
Θυμάστε μόνον ό,τι σας βολεύει.
Εγώ πάλι ΟΧΙ. Δεν ξεχνάω, δηλαδή και να θέλω ΔΕΝ μπορώ.
Υπάρχουν οι φωτογραφίες που μου θυμίζουν και πολλές φορές μου γίνονται εφιάλτης. Υπάρχουν και οι μνήμες.
Θυμάμαι τον Αντώνη, λίγο πριν «φύγει», να μου λέει: “Ρε φίλε, μην το αφήσετε το θέμα με την ΕΣΗΕΑ. Να το παλέψετε εσείς τώρα, από εδώ και πέρα. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά το δικαιούμαστε, είτε το θέλουν είτε όχι”.
Και, είτε το θέλετε λοιπόν, είτε όχι, ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ να είμαστε και στην ΕΣΗΕΑ και στον ΕΔΟΕΑΠ. Στην ΕΣΗΕΑ γιατί είκοσι πέντε χρόνια δουλεύω σε εφημερίδα, μισθωτός με ασφάλιση στο ΤΣΠΕΑΘ, και στον ΕΔΟΕΑΠ γιατί είκοσι πέντε χρόνια, ενώ εγώ είμαι στο ΙΚΑ, έχω παραπάνω κρατήσεις για να …σφυρίζεις αδιάφορα εσύ. Και να σου πω και κάτι ακόμα.
Εγώ κανένα πρόβλημα δεν έχω να είμαι στο ΙΚΑ. Τιμή μου είναι, να είμαι εκεί που είναι όλοι οι εργάτες. Γιατί και εγώ εργάτης είμαι.
Αλλά όχι με τα δικά μου χρήματα, να είσαι εσύ το «ρετιρέ» και εγώ το «υπόγειο». Και μια που είστε έμπειροι και παλιοί δημοσιογράφοι, μάλλον θα ξέρετε πώς όταν αρχίσει να «κουνιέται» το υπόγειο, όσο μεγάλο και εάν είναι το ρετιρέ και να μην πέσει, ζημιές θα πάθει…
Και επειδή έχω αρχίσει και σας βαριέμαι και εσάς και τον τρόπο που σκέφτεστε αλλά και τη μεθοδολογία σας, θα σας πω δύο τρία πράγματα ακόμα και μετά θα πάω για μπύρες…
Στις 4/3 αυτού του χρόνου, ομόφωνα το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, μετά από προσπάθεια πολλών χρόνων, έκανε μέλη της ΕΣΗΕΑ 15 φωτοειδησεογράφους, εργαζόμενους στις ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες. Μετά από μήνες, προφασιζόμενοι ότι είμαστε και μέλη της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, δηλαδή πως είμαστε και σε άλλο σωματείο, δήθεν “ανταγωνιστικό”, στείλατε μια επιστολή προς τον ΕΔΟΕΑΠ, για να μη μας εγγράψουν, με την αιτιολογία …ΓΙΑ ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
Την απόφαση αυτή την υπογράφετε εσείς οι δύο. Δηλαδή: ΣΟΜΠΟΛΟΣ και ΜΠΕΤΙΝΑΚΗΣ.
Χωρίς απόφαση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.
Δεν θα πω πως χαίρομαι για τη …δημοκρατικότητά σας, η οποία φαίνεται πως είναι κάπως σαν τα ελατήρια. Άλλοτε μαζεύει και άλλοτε απλώνει όπως π.χ. στην περίπτωση του “δημοσιογραφικού απορρήτου” του Γ. Αδριανού. Και επειδή, όπως σας είπα, σας βαριέμαι, δεν κάθομαι να αναφέρω εκατοντάδες άλλα παραδείγματα – γεγονότα και για τις δημοκρατικές σας ευαισθησίες αλλά και για ποιους και πώς εγγράφετε μέλη σας και φυσικά και ποιους ΔΕΝ εγγράφετε…
Αν χρειαστεί όμως (που θα χρειαστεί) εδώ θα είμαστε και εσείς και εγώ αλλά και όσοι άλλοι ενδιαφέρονται να μάθουν…
Μου ‘λεγε κάποτε ένας παλιός δημοσιογράφος, όχι σαν και εσάς, αλλά από εκείνους τούς “εργάτες του τύπου”, πως ο σεβασμός ΔΕΝ χαρίζεται αλλά κατακτιέται. Να ξέρετε λοιπόν, πως όσα κουστουμάκια και να βάλετε, όσες κλαρωτές γραβάτες και να φορέσετε,
ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΕΤΕ…και, για ψαχτείτε, μπορεί να μην έχετε πολλών άλλων ακόμα.
Σπύρος Τσακίρης"
Σας θυμάμαι, από παλιά, πριν τον ερχομό της τηλεόρασης. Τότε που δίνατε «αγώνα για την ενημέρωση» και πασχίζατε να είστε και εσείς στην φωτογραφία του θέματος. Μετά ήρθε η τηλεόραση και γίνατε «αστέρια». Δεν χρειαζόσασταν πια τους φωτορεπόρτερ για να φανείτε… είχατε τις «μοδίστρες». Έτσι δεν αποκάλεσαν κάποιοι από το σινάφι σας τους συνάδελφους μας τεχνικούς της τηλεόρασης; Ποιους; Εκείνους που λιώνουν για να βγεις εσύ ατσαλάκωτος και γυαλιστερός στο «κουτί».
Ξεχνάτε εύκολα και γρήγορα.
Θυμάστε μόνον ό,τι σας βολεύει.
Εγώ πάλι ΟΧΙ. Δεν ξεχνάω, δηλαδή και να θέλω ΔΕΝ μπορώ.
Υπάρχουν οι φωτογραφίες που μου θυμίζουν και πολλές φορές μου γίνονται εφιάλτης. Υπάρχουν και οι μνήμες.
Θυμάμαι τον Αντώνη, λίγο πριν «φύγει», να μου λέει: “Ρε φίλε, μην το αφήσετε το θέμα με την ΕΣΗΕΑ. Να το παλέψετε εσείς τώρα, από εδώ και πέρα. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά το δικαιούμαστε, είτε το θέλουν είτε όχι”.
Και, είτε το θέλετε λοιπόν, είτε όχι, ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ να είμαστε και στην ΕΣΗΕΑ και στον ΕΔΟΕΑΠ. Στην ΕΣΗΕΑ γιατί είκοσι πέντε χρόνια δουλεύω σε εφημερίδα, μισθωτός με ασφάλιση στο ΤΣΠΕΑΘ, και στον ΕΔΟΕΑΠ γιατί είκοσι πέντε χρόνια, ενώ εγώ είμαι στο ΙΚΑ, έχω παραπάνω κρατήσεις για να …σφυρίζεις αδιάφορα εσύ. Και να σου πω και κάτι ακόμα.
Εγώ κανένα πρόβλημα δεν έχω να είμαι στο ΙΚΑ. Τιμή μου είναι, να είμαι εκεί που είναι όλοι οι εργάτες. Γιατί και εγώ εργάτης είμαι.
Αλλά όχι με τα δικά μου χρήματα, να είσαι εσύ το «ρετιρέ» και εγώ το «υπόγειο». Και μια που είστε έμπειροι και παλιοί δημοσιογράφοι, μάλλον θα ξέρετε πώς όταν αρχίσει να «κουνιέται» το υπόγειο, όσο μεγάλο και εάν είναι το ρετιρέ και να μην πέσει, ζημιές θα πάθει…
Και επειδή έχω αρχίσει και σας βαριέμαι και εσάς και τον τρόπο που σκέφτεστε αλλά και τη μεθοδολογία σας, θα σας πω δύο τρία πράγματα ακόμα και μετά θα πάω για μπύρες…
Στις 4/3 αυτού του χρόνου, ομόφωνα το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, μετά από προσπάθεια πολλών χρόνων, έκανε μέλη της ΕΣΗΕΑ 15 φωτοειδησεογράφους, εργαζόμενους στις ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες. Μετά από μήνες, προφασιζόμενοι ότι είμαστε και μέλη της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, δηλαδή πως είμαστε και σε άλλο σωματείο, δήθεν “ανταγωνιστικό”, στείλατε μια επιστολή προς τον ΕΔΟΕΑΠ, για να μη μας εγγράψουν, με την αιτιολογία …ΓΙΑ ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
Την απόφαση αυτή την υπογράφετε εσείς οι δύο. Δηλαδή: ΣΟΜΠΟΛΟΣ και ΜΠΕΤΙΝΑΚΗΣ.
Χωρίς απόφαση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.
Δεν θα πω πως χαίρομαι για τη …δημοκρατικότητά σας, η οποία φαίνεται πως είναι κάπως σαν τα ελατήρια. Άλλοτε μαζεύει και άλλοτε απλώνει όπως π.χ. στην περίπτωση του “δημοσιογραφικού απορρήτου” του Γ. Αδριανού. Και επειδή, όπως σας είπα, σας βαριέμαι, δεν κάθομαι να αναφέρω εκατοντάδες άλλα παραδείγματα – γεγονότα και για τις δημοκρατικές σας ευαισθησίες αλλά και για ποιους και πώς εγγράφετε μέλη σας και φυσικά και ποιους ΔΕΝ εγγράφετε…
Αν χρειαστεί όμως (που θα χρειαστεί) εδώ θα είμαστε και εσείς και εγώ αλλά και όσοι άλλοι ενδιαφέρονται να μάθουν…
Μου ‘λεγε κάποτε ένας παλιός δημοσιογράφος, όχι σαν και εσάς, αλλά από εκείνους τούς “εργάτες του τύπου”, πως ο σεβασμός ΔΕΝ χαρίζεται αλλά κατακτιέται. Να ξέρετε λοιπόν, πως όσα κουστουμάκια και να βάλετε, όσες κλαρωτές γραβάτες και να φορέσετε,
ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΕΤΕ…και, για ψαχτείτε, μπορεί να μην έχετε πολλών άλλων ακόμα.
Σπύρος Τσακίρης"
