ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ - ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
- ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΝΕΑΣ ΣΣΕ, ΤΑ ΔΠΥ ΣΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ, ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΡΤΑΛ
- ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΗΜΕΥΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΚΔΟΤΩΝ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΝ ΛΟΥΚΕΤΟ ΚΑΙ ΦΕΣΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Σε μια κρίσιμη καμπή εισέρχεται η αντιπράθεση των εργαζομένων στο χώρο των μέσων ενημέρωσης με τους εκδότες και τους καναλάρχες. Η εργοδοσία, αποχαλινωμένη από το ατελείωτο αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που της έφτιαξε η κυβέρνηση και η τρόικα, έχει εξαπολύσει ένα πρωτοφανές μπαράζ επιθέσεων ενάντια σε κάθε μαχόμενο και ανυπότακτο εργαζόμενο και συνδικαλιστή, ξεφορτώνεται φωνές που δεν στοιχίζονται με την κυρίαρχη πολιτική «γραμμή» των μίντια (όπως ο Άρης Χατζηστεφάνου του Infowar στο Σκάι), επιστρατεύει αστυνομία, δικαστήρια (Αττικές) και μπράβους, καταφεύγει ακόμη και σε δολοφονικές πρακτικές ...γκοτζαμανισμού (ΙΜΑΚΟ)!
Η αντίσταση των εργαζομένων, ιδίως σε χώρους που θεωρούνταν τσιφλίκι της εργοδοσίας, όπως τα περιοδικά, αποκτά μαζικά και μαχητικά στοιχεία ανυπακοής, που εκφράζονται ακόμη και με απεργιακά μπλόκα περιφρούρησης, ξαφνιάζοντας ακόμη και τις καλομαθημένες τηλεπερσόνες-εκδότες, που το πρωί απολύουν και το βράδυ κάνουν πλάκα σε τηλεοπτικά σόου...
Η διήμερη απεργία στις Αττικές Εκδόσεις και η μεγάλη εθελοντική συμμετοχή των εργαζομένων προκάλεσε τον πανικό στους εργοδότες των περιοδικών. Οι συνάδελφοι των Αττικών στη συντριπτική πλειονότητά τους έδειξαν εμπράκτως την αλληλεγγύη τους στους 3 απολυμένους, με τους οποίους άλλωστε είχαν δώσει κοινό αγώνα λίγους μήνες νωρίτερα, με συνελεύσεις, στάσεις εργασίας και απεργία ενάντια στις άδικες περικοπές, όχι μόνο στο μισθό αλλά και στην ίδια τη ζωή και την αξιοπρέπεια;a τους. Το μόνο πραγματικά αρραγές μέτωπο στις Αττικές είναι των συναδέλφων, που βιώνουν την ίδια επίθεση στα δικαιώματά τους και μοιράζονται την ίδια ανασφάλεια και αγωνία για το μέλλον τους και όχι το καθεστώς ...αρραγούς υποταγής, που θέλει να επιβάλει ο Φιλιππόπουλος.
Η εργοδοσία στις Αττικές, στην ΙΜΑΚΟ και αλλού, μεθόδευσαν συγκεκριμένες ενέργειες προκειμένου να ...«παραβιάσουν αντιδημοκρατικά από άσχετα με την εταιρεία πρόσωπα» το δικαίωμα στην εργασία αλλά και στην απεργία! Τέτοια «άσχετα πρόσωπα» ήταν οι αστυνομικοί που είχαν το θράσος να καλέσουν και οι δικαστές, που συνήθως στήνουν τις απεργίες στα πέντε μέτρα. Αλλά ακόμη και έτσι οι εκδότες απέτυχαν! Οι απεργίες πλέον γίνονται με επιτυχία στα περιοδικά, το δικαίωμα στον αγώνα βγαίνει από την παρανομία στο προσκήνιο και οι εκδότες τρέμουν στο ενδεχόμενο να σπάσει η άθλια βιτρίνα του lifestyle και της υποταγής που καλλιεργούν τόσα χρόνια εντός και εκτός των μαγαζιών τους.
Η σπουδή τόσο του Φιλιππόπουλου στις Αττικές να ξεκινήσει το νέο …μέιλ του στους εργαζομένους προσφέροντας τους μισθούς των δύο ημερών της απεργίας προτού μιλήσει για ...ψευδείς ισχυρισμούς γύρω από τις συμβάσεις και το ασφαλιστικό μας καθεστώς, όσο και του Κωστόπουλου στην ΙΜΑΚΟ να φέρει κυριακάτικα τον κόσμο για δουλειά για να γλιτώσει την απεργία της Δευτέρας 4/4, δείχνουν αδυναμία! Εξ ου και τα αλλεπάλληλα παραμύθια που μας λένε: Ότι μειώνουν τους μισθούς για να σώσουν τις εταιρείες που οι ίδιοι βούλιαξαν και ότι έτσι γλιτώνουμε τις απολύσεις. Και όμως, προχωρούν αμέσως μετά σε απολύσεις στις Αττικές, το Σκάι που πρώτος άνοιξε το χορό, και αλλού. Ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τα ταμεία. Και όμως, εάν οι περικοπές οδηγήσουν σε μισθούς κάτω των 950 ευρώ ή σε εκ περιτροπής εργασία, το ΤΑΙΣΥΤ θα στέλνει τους εργαζομένους στο ΙΚΑ. Ότι θα τηρήσουν απαρέγκλιτα τις συμφωνημένες ατομικές συμβάσεις. Και όμως, πέρσι τον Ιούνιο υπέγραψαν ΣΣΕ ως Σύνδεσμος Εκδοτών (ΣΕΠΤ) με την ΕΣΠΗΤ και τον περασμένο Μάρτιο οι ίδιοι (Φιλιππόπουλος και Σία) την κατήγγειλαν (!) ζητώντας μειώσεις 5-10% επιπλέον αυτών που έχουν ήδη επιβάλει όλοι στα μαγαζιά τους!
Η τετραήμερη απεργία που αποφάσισε το Διασωματειακό των εργαζομένων στα ΜΜΕ για τις 7-10 Απριλίου, κάτω από τη μαζική απαίτηση και της πρόσφατης διακλαδικής απεργιακής συγκέντρωσης στον Πανελλήνιο, αποκτά πλέον έναν κρίσιμο χαρακτήρα για τους εργαζομένους του κλάδου. Ο αγώνας για αυξήσεις στους μισθούς, για κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, για να μπει φραγμός και να ανακληθούν οι εκατοντάδες απολύσεις εργαζομένων, που είναι οι μόνοι που δεν φέρουν την παραμικρή ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, ο αγώνας για την ανατροπή του βάρβαρου μνημόνιου κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ, είναι πλέον αγώνας ζωής ή θανάτου για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και γενικότερα.
