Από καιρό έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια για την προώθηση στο Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων ενός συγκεκριμένου μέλους της ΕΣΗΕΜΘ, ο οποίος πέρα από όλα τα άλλα, είναι ο διοικητικός διευθυντής της Ένωσης. Κι ενώ αυτή η απόφαση έχει ληφθεί από καιρό στην ΕΣΗΕΜΘ, υπό τις καταγγελίες τριών παρατάξεων της ΕΣΗΕΜΘ, οι υπόλοιπες Ενώσεις και η ΠΟΕΣΥ, των οποίων τις ψήφους θα χρειαστεί ο συγκεκριμένος υποψήφιος για να εκλεγεί, μέχρι τώρα δεν είχαν καν ενημερωθεί (επισήμως τουλάχιστον) για το γεγονός.
Η επιμονή των εκλεγμένων με το ψηφοδέλτιο της ΑΡΠΑ στο Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ να ληφθεί συγκεκριμένη απόφαση για το ποιος και τι εκπροσωπεί, οδήγησε σε μια επιστολή του προέδρου της ΕΣΗΕΜΘ -μέχρι τώρα και επί εννέα έτη (!) μέλους του Δ.Σ. της ΕΟΔ- προς το Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ, όπου επιτέλους ενημερώνει (;) για τις ενέργειές του. Τι ακριβώς λέει η επιστολή που εστάλη στις 4 Απριλίου, ενόψει του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ που συνεδριάζει στις 7 Απριλίου:
Ότι ο προωθούμενος υποψήφιος «ήδη χαίρει μεγάλης εκτιμήσεως στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων», ότι «είναι ενεργός ήδη από το 2004» σε διάφορες επιτροπές της ΕΟΔ κ.λπ. Και βεβαίως, ότι η ΕΟΔ «επ’ ουδενί μπορεί να ερμηνευθεί με τα τυπικά κριτήρια ενός εθνικού συνδικαλιστικού σωματείου ή ομοσπονδίας».
Oι διαδικασίες στις ενώσεις μας, παρά τις γραφειοκρατικές και τυπικές υπερβολές, επιδιώκουμε να είναι δημοκρατικές και ανοικτές. Η εκπροσώπηση απορρέει από εκλογές, οι αποφάσεις λαμβάνονται σε όργανα. Κι όμως εδώ και χρόνια η εκπροσώπηση του κλάδου στις διεθνείς οργανώσεις, την Ευρωπαϊκή και τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων σκιάζεται από ένα πέπλο αδιαφάνειας. Η εκλογή των «εκπρόσωπων μας» εκεί χάνεται στα… βάθη του χρόνου και η συμμετοχή τους είναι λίγο-πολύ μια πολύ προσωπική υπόθεση.
Μέσα στο 2013 οι δυο διεθνείς οργανώσεις στις οποίες συμμετέχουν ξεχωριστά η ΠΟΕΣΥ, η ΕΣΠΗΤ, η ΕΣΗΕΑ και η ΕΣΗΕΜΘ θα κάνουν εκλογές για νέα όργανα. Κι ενώ οι συνδικαλιστικές μας οργανώσεις θα έπρεπε να συζητήσουν και να αποφασίσουν δημοκρατικά για την εκπροσώπησή τους, αλλά κυρίως για την προβολή των θέσεων και των προβλημάτων του κλάδου μέσα από αυτά τα όργανα κάποιοι λειτουργούν με τη λογική του λόμπινγκ και των προσωπικών εξυπηρετήσεων.
Η εκλογή οποιουδήποτε Έλληνα στα όργανα αυτών των οργανώσεων δεν είναι μια… εθνική υπόθεση. Θα έπρεπε να είναι βήμα προβολής των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας, με τις χιλιάδες απολύσεις, τις διώξεις συνδικαλιστών, τα κρούσματα βίας και λογοκρισίας που περιορίζουν τη λειτουργία του επαγγέλματος, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Θα έπρεπε να συνδυαστεί με καταγγελία των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζονται στη χώρα μας, από την κυβέρνηση και την τρόικα Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΕΚΤ. Θα μπορούσε να αποτελέσει αρχή μιας συντονισμένης αντίδρασης με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των δημοσιογράφων στις υπόλοιπες χώρες που πλήττονται από μνημόνια.
Όλα αυτά όμως είναι πέρα κι έξω από τη λογική των «εκπροσώπων μας» σε αυτά τα όργανα. Οι οποίοι αποδεικνύεται ότι νοιάζονται για την διατήρηση της καρέκλας από πρόσωπο της εμπιστοσύνης τους και όχι για την χρησιμοποίηση αυτής της θέσης για το καλό του κλάδου. Συμβάλλοντας έτσι στη συνέχιση της απαξίωσης των συνδικαλιστικών μας οργάνων και στην απομάκρυνσή τους από τη μεγάλη μάζα των συναδέλφων που ακροβατούν μεταξύ ανεργίας, υποαπασχόλησης και εξόδου από τον κλάδο.
