Να βάλουμε φραγμό στις απολύσεις στον περιοδικό Tύπο

Σε καταιγίδα τείνει να εξελιχθεί η «κρίση» που πλήττει τον Τύπο, συμπαρασύροντας δεκάδες θέσεις εργασίας και δημιουργώντας ένα εφιαλτικό τοπίο. Παραμονές Χριστουγέννων δυο περιοδικά που διέγραψαν μια πορεία ως ένθετα, κλείνουν και απολύουν τους εργαζόμενούς τους: τα περιοδικά Grazia και Exodos, αφού χρησιμοποιήθηκαν ως δέλεαρ για την προσέλκυση αναγνωστών, προσθέτοντας φύλλα (και κέρδη) στην Ελευθεροτυπία, εγκαταλείπονται τόσο από τους φιλοξενούντες, όσο και από τους τυπικούς εκδότες τους.
Aφού επί χρόνια τα περιοδικά υποβαθμίζονται σε δωρεάν ένθετα στις εφημερίδες και οι εφημερίδες γίνονται το περιτύλιγμα για cd, dvd και λοιπά δώρα, ήρθε ο καιρός να τα θεωρούν και οι εκδότες τους πλέον «άχρηστα» για να τους αποφέρουν τα επιδιωκόμενα κέρδη. Και ως άχρηστα τα κλείνουν, πετώντας στην ανεργία τους εργαζόμενους που τα δούλευαν.
Δεν μιλάμε για μικρές επιχειρήσεις που επλήγησαν από την κρίση και δεν αντέχουν το φορτίο των εκδόσεων τους. Και στις δυο περιπτώσεις έχουμε δυο ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, με πολυδαίδαλες δραστηριότητες, που λειτούργησαν ως εργολάβοι μιας από τις μεγαλύτερης κυκλοφορίας εφημερίδες, χρησιμοποιώντας την εργασία των εργαζομένων τους (συντάκτες, εμπορικοί, τεχνικοί) ως προϊόν υπεκμίσθωσης. Φυσικά με το αζημίωτο και γι αυτούς, αλλά και για τους «συνεταίρους» τους των εκδόσεων Τεγόπουλου. Και τώρα που έληξε η… εργολαβία, δεν διστάζουν να πετάξουν Χριστουγεννιάτικα ανθρώπους στο δρόμο.
Και οι δυο όμιλοι, οι Αττικές Εκδόσεις του Φιλιππόπουλου και η Δάφνη Επικοινωνίες (όμιλος ΑΝΤ1) του Κυριακού βρίσκονται στο προεδρείο του Συνδέσμου Εκδοτών Περιοδικού Τύπου. Και οι δυο όμιλοι όλο τον χρόνο απολύουν εργαζόμενους χωρίς να λογαριάζουν ούτε κι αυτούς τους νόμους. Και οι δυο όμιλοι την ίδια στιγμή σχεδιάζουν το επόμενο επιχειρηματικό τους παιχνίδι, στην Ελλάδα ή στα Βαλκάνια, στον περιοδικό ή τον ηλεκτρονικό τύπο, στα παραδοσιακά ή τα νέα μέσα. Και οι δυο όμιλοι βγάζουν τη γλώσσα στα σωματεία του Tύπου δείχνοντας παράλληλα το δρόμο και στις άλλες επιχειρήσεις για να σπάσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα.
Από πού αντλούν αυτή την ασυδοσία; Μα, από την δική μας «αδυναμία». Αφού γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να «πληρώσουν» αυτές τους τις κινήσεις, δρουν ανενόχλητοι. Στη χειρότερη (για αυτούς) περίπτωση θα εκδοθεί μια χλιαρή ανακοίνωση, όπως αυτή που εξέδωσε η ΕΣΠΗΤ (αλήθεια πόσοι την έμαθαν;). Η αντίδραση που λογικά θα προκαλούνταν σε όποιο χώρο εργασίας γίνονται ομαδικές απολύσεις (συνελεύσεις εργαζομένων, στάσεις εργασίας, απεργίες), στο χώρο του περιοδικού τύπου θεωρείται αδύνατη. Οι ηγεσίες των συνδικάτων μας καλύπτονται πίσω από τις δυσκολίες επικοινωνίας που οι ίδιες έχουν δημιουργήσει, ή πίσω από την ασυνεννοησία μεταξύ τους.
Το έχουμε ξαναπεί, αλλά τώρα στην περίπτωση των μαζικών απολύσεων που βιώνουμε σχεδόν καθημερινά αυτό αποκτά δραματική επικαιρότητα: όποιοι δρουν υψώνοντας τείχη μεταξύ των διαφόρων κλάδων εργαζομένων και υπερβάλλουν τις δυσκολίες οργάνωσης, προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στους εργοδότες μας.
Χρέος όλων μας είναι άμεσα να οργανωθούν τα ελάχιστα: συνελεύσεις εργαζομένων μέσα στα μαγαζιά, εκλογή επιτροπών αγώνα, δημοσιοποίηση του προβλήματος με κάθε τρόπο. Να εκδοθούν ανακοινώσεις που να καταγγέλλουν την προκλητική στάση των εργοδοτών μας, να στηλιτεύουν αυτή την ιδιόμορφη εργολαβική σχέση που αναπτύσσουν οι μεγάλοι εκδοτικοί όμιλοι, να καλούν τους αναγνώστες να σαμποτάρουν έντυπα και εκπομπές επιχειρήσεων που απολύουν.
Ας το πάρουμε απόφαση. Οι εκδότες μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο και χρειάζεται η μέγιστη δυνατή επιστράτευση δυνάμεων. Το μήνυμα που στέλνουν οι δυο όμιλοι – μέλη της ηγεσίας του εργοδοτικού σωματείου στον κλάδο μας, είναι πλήρης κατάργηση κάθε δικαιώματος. Θα τους αφήσουμε ήσυχους;