Πλήρης ανατροπή σκηνικού στα media

Το 2010 φαίνεται ότι δεν μπήκε με το δεξί για τον κόσμο της δουλειάς στα ΜΜΕ. Λίγες ημέρες μετά την πρωτοχρονιά και «έσκασε» η είδηση για τα κακά οικονομικά μεγέθη μιας από τις ιστορικότερες εφημερίδες, της Ελευθεροτυπίας, ενώ την ίδια ημέρα ανακοινώθηκε και η απομάκρυνση του διευθυντή του κυριακάτικου φύλλου, με τις φήμες να θέλουν την ιδιοκτησία να προχωρά άμεσα σε περικοπές προσωπικού έως και 40%.
Πόσο τυχαίο ήταν που τις ίδιες ημέρες, στα οικονομικά φύλλα «έπαιζε» η είδηση ότι τρίτοι επίδοξοι επενδυτές εξέφραζαν ενδιαφέρον για πακέτο μετοχών της ιστορικής εφημερίδας; Τα σχέδια της ιδιοκτησίας για συγχώνευση του καθημερινού με το κυριακάτικο φύλλο –που αναπόφευκτα θα πετάξει κόσμο στο δρόμο- και η προ μηνός απόφαση για το κλείσιμο του Οn-Off που άφησε συντάκτες χωρίς αντικείμενο, δεν συνάδουν καθόλου με τα άλλα μεγαλεπίβολα σχέδια για έκδοση νέου γυναικείου περιοδικού, σε μια περίοδο κρίσης και με ανοικτά τα σενάρια για είσοδο και άλλων επενδυτών (ο Λαυρεντιάδης μπήκε ήδη). Οι τριγμοί αυτοί στην Ελευθεροτυπία έχουν δημιουργήσει ήδη τα πρώτα θύματα και στον ευρύτερο περιοδικό τύπο με την διακοπή των συνεργασιών με όμιλο Φιλιππόπουλου (Grazia) και Δάφνη Επικοινωνίες (Exodos), αφήνοντας και άλλους εργαζόμενους έκθετους εκτός αγοράς.
Οι αντιφατικές κινήσεις στην Ελευθεροτυπία, απεικονίζουν σε μεγάλο βαθμό το εύθραυστο σκηνικό στα ελληνικά media, οι αλλαγές στο οποίο έχουν ξεκινήσει εδώ και μερικά χρόνια, κορυφώθηκαν το 2009 υπό την επίφαση της κρίσης και αναμένεται να διευρυνθούν το 2010, με μόνο δεδομένο την συνεχή επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών για όσους «αντέξουν» να παραμείνουν στον κλάδο και δεν εκπαραθυρωθούν ως πλεονάζον έξοδο…
Στο νέο σκηνικό που σταδιακά στήνεται, μπορεί τα παλιά τζάκια να μην υπάρχουν πια, καθώς οι περισσότεροι μεγάλοι κλασσικοί εφημεριδάδες έχουν περάσει στην ιστορία, δημιουργείται όμως ένα νέο τοπίο από ιδιοκτήτες-επενδυτές, που αγοράζουν αδιακρίτως όποιο μετοχικό μερίδιο και όποιες μετοχές «περισσεύουν» από άσχετους μεταξύ τους κλάδους, χτίζοντας ομίλους-μαμούθ και μεταφέροντας έσοδα & ζημίες από τη μία θυγατρική στην άλλη, εξυπηρετώντας ίδιους σκοπούς και (εννοείται) αδιαφορώντας πλήρως τόσο για το προϊόν της ενημέρωσης, όσο και για την ποιότητα αυτής ή τις συνθήκες κάτω από τις οποίες παράγεται η ενημέρωση αυτή.
Στο νέο αυτό δυσοίωνο σκηνικό που στήνεται ερήμην των εργαζομένων στα Media, οι συνδικαλιστικές μας Ενώσεις φαίνονται αδύναμες ή τουλάχιστον ανέτοιμες να αντιδράσουν δυναμικά, αναλωμένες σε άνευρες και αποσπασματικές κινήσεις (μερικές φορές μάλιστα, στρώνουν και το “χαλί” στους εργοδότες με την έλλειψη συντονισμού τους). Είναι πλέον απαραίτητη η μέγιστη δυνατή συσπείρωση στον κλάδο από όλους τους εργαζομένους, όλων των ειδικοτήτων, που απαρτίζουν τον κόσμο των media, ώστε να μην αφήσουμε τα «νέα κεφάλαια» να μας βαπτίσουν εν μία νυκτί «υπερβάλλον κόστος».