Προωθούν κατάργηση συμβάσεων και ΟΜΕΔ, απολύσεις άνευ ορίου, μαθητεία και καθίζηση μισθών

Νέο σάρωμα στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα μεθοδεύει η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος, υλοποιώντας τον αντεργατικό μεσαίωνα του μνημόνιου με την ιερά συμμαχία ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ.
Οι άξονες, όπως προσδιορίζονται από την κυβέρνηση είναι οι εξής: «Διαδικασία προσφυγής στον ΟΜΕΔ (Μεσολάβηση και Διαιτησία), αύξηση του ορίου απολύσεων στις περιπτώσεις ομαδικών απολύσεων, καθορισμός ύψους και τρόπου καταβολής της αποζημίωσης του απολυόμενου, μέτρα αποτροπής απολύσεων εργαζομένων μεγάλης ηλικίας που βρίσκονται στο στάδιο πριν τη συνταξιοδότηση, καθορισμός όρων απασχόλησης και κατώτατου ημερομίσθιου των νέων ηλικίας κάτω των 25 ετών που εισέρχονται στην αγορά εργασίας για πρώτη φορά, καθορισμός όρων απασχόλησης και ασφάλισης απασχολουμένων σε συμβάσεις μαθητείας, η διάρκεια των οποίων μπορεί να είναι ανώτερη του ενός έτους, και καθορισμός ανώτατης διάρκειας συμβάσεων ορισμένου χρόνου»
Ας δούμε όμως τι λέει το περιβόητο μνημόνιο και πώς «καθοδηγεί» τις κυβερνητικές αποφάσεις. «Σε εναρμόνιση με τη μείωση των μισθών του δημόσιου τομέα, οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα πρέπει να γίνουν πιο ευέλικτοι ώστε να καταστεί δυνατή η συγκράτηση του κόστους για εκτεταμένη χρονική περίοδο»!Μάλιστα, το μνημόνιο προβλέπει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα –σε πρώτη φάση, με δυνατότητα επέκτασής του-, κάνοντας λόγο για τριετές πάγωμα μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Όμως ευθέως βάλλεται ο θεσμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μέσω της τορπιλισμού του ΟΜΕΔ, καθώς στις μεταρρυθμίσεις περιλαμβάνονται και οι «μισθολογικές διαπραγματεύσεις», και ειδικότερα, η «εξάλειψη της ασυμμετρίας στη διαιτησία»! Ειδικότερα, η κυβέρνηση προωθεί την αλλαγή του κανονισμού σχετικά με το σύστημα διαιτησίας (ν. 1876/1990) έτσι ώστε να καταργηθεί η μονομερής δυνατότητα (της εργατικής συνήθως πλευράς) να καταφεύγει στη διαιτησία, εάν διαφωνεί με την πρόταση του μεσολαβητή.
Κι εδώ η πρόσφατη πείρα της ΕΣΠΗΤ είναι άκρως διδακτική: Στην προσφυγή της Ένωσης στον ΟΜΕΔ για τη νέα ΣΣΕ του 2010, ο μεσολαβητής πρότεινε ψίχουλα της τάξης του 1% περίπου και η πλειοψηφία της ΕΣΠΗΤ τα αποδέχτηκε, θεωρώντας ότι οι εργοδότες θα αρνηθούν να δώσουν έστω κι αυτά, κι άρα θα προχωρούσαμε στη Διαιτησία. Όμως ο ΣΕΠΤ αποδέχτηκε τις αυξήσεις-ψίχουλα κι έτσι η πλειοψηφία του ΔΣ προχώρησε στην υπογραφή μιας ακόμα κατάπτυστης σύμβασης. Με το νέο καθεστώς που προωθεί η κυβέρνηση, εάν η ΕΣΠΗΤ αρνείτο να αποδεχτεί τις προτάσεις του μεσολαβητή, θα τις αποδεχόταν ο ΣΕΠΤ κι έτσι μονομερώς πλέον δεν θα μπορούσε η ΕΣΠΗΤ να προσφύγει στη Διαιτησία....Μόνιμος ωφελημένος η εργοδοσία!
Η κατάργηση του κατώτατου μισθού στις συλλογικές συμβάσεις και την Εθνική Σύμβαση (σήμερα είναι 740 ευρώ μεικτά) θα οδηγήσει στη θέσπιση «ελάχιστων μισθών» πείνας για τους νέους εργαζόμενους (γύρω στα 590 ευρώ μεικτά, 80% της Εθνικής Σύμβασης), και το πιο προκλητικό είναι ότι αυτό γίνεται στο όνομα της ... «δημιουργίας θέσεων απασχόλησης ειδικών ομάδων που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο». Δραματικά θα γενικευτεί το απαράδεκτο καθεστώς της μαθητείας-σύγχρονης δουλείας των νέων εργαζόμενων, η οποία πλέον θα παρατείνεται στο ένα έτος, ενώ θα ανατραπεί πλήρως το νομικό πλαίσιο που διέπει τα όρια των ομαδικών απολύσεων και το καθεστώς της μερικής απασχόλησης.
Στο κεφάλαιο του μνημονίου με (τραγελαφικό) υπότιτλο «ενδυνάμωση των θεσμών της αγοράς εργασίας», γίνεται λόγος για «μεταρρύθμιση του πλαισίου μισθολογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα», που θα προβλέπουν τη «μείωση της αμοιβής της υπερωριακής εργασίας» και τη «μεγαλύτερη ευελιξία στη διαχείριση του χρόνου εργασίας». Προωθούνται τοπικά σύμφωνα απασχόλησης που κι αυτά τορπιλίζουν τις κλαδικές συμβάσεις, «θέτοντας τις μισθολογικές αυξήσεις χαμηλότερα από τις κλαδικές συμφωνίες», καθώς και να «εισάγουν αμοιβές που θα συνδέονται με την παραγωγικότητα σε επίπεδο επιχείρησης».
Η κυβέρνηση ευθέως μιλάει για αλλαγή της νομοθεσίας προστασίας της εργασίας, καθώς επιδιώκει απροκάλυπτα να αφήσει τους εργαζόμενους έρμαια στις εργοδοτικές διαθέσεις, χωρίς κανένα δικαίωμα, χωρίς την παραμικρή προστασία. Νόμος καθολικής ισχύος θα είναι το «δίκιο του εργοδότη». Θα μειωθεί το συνολικό επίπεδο αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, με το καθεστώς αποζημίωσης να εξισώνεται ανάμεσα σε ειδικευμένους και ανειδίκευτους εργάτες, που σημαίνει κατάργηση της υψηλής –για τους εργοδότες- αποζημίωσης για «παλιούς» -άρα και πιο «ακριβούς»- εργαζόμενους, που ήταν το μόνο αντικίνητρο για απόλυση. Αυτό θα επιτευχθεί με το «τρικ» της ...έγκαιρης προειδοποίησης, λες κι αυτό αλλάζει τίποτα για τον εργαζόμενο σε εποχές με ανεργία άνω του 15%. Επίσης, θα αυξηθεί το ελάχιστο όριο ενεργοποίησης των κανόνων μαζικών απολύσεων ειδικά για μεγάλες επιχειρήσεις και εκδοτικά συγκροτήματα, όσον αφορά τον κλάδο μας. Για επιχειρήσεις με προσωπικό έως 20 άτομα, το ποσοστό θα παραμείνει ελεύθερο, ενώ για τις επιχειρήσεις με άνω των 20 εργαζόμενων, εκτιμάται ότι θα διπλασιαστεί, και θα φτάσει στο 4%, διευκολύνοντας έτσι τους εργοδότες να αξιοποιούν όλο το ελαστικό οπλοστάσιο που φτιάχνεται, όπως τις συμβάσεις προσωρινής εργασίας, το μπλοκάκι, την ημιαπασχόληση, μαζί με τη μαθητεία που θα εισβάλλει δυναμικά στον κόσμο των επιχειρήσεων με τη φθηνή και ανασφάλιστη εργασία που της παρέχει. Ήδη έχει πάρει ο κλάδος των ΜΜΕ μια γεύση από το ρόλο της μαθητείας ως μηχανισμός άλωσης των εργασιακών σχέσεων και μαύρης εκμετάλλευσης των νέων συναδέλφων.
Το νέο πλαίσιο για τα εργασιακά σηματοδοτεί την επιστροφή στη ζούγκλα της πιο ληστρικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων και για αυτό πρέπει να ανατραπεί, όπως και όλη η κυρίαρχη πολιτική μαζί με την κυβέρνηση του ΔΝΤ, της ΕΕ και του κεφαλαίου!