Πριν τέσσερις περίπου μήνες ο εκδότης Πέτρος Κωστόπουλος (αφού «καθάρισε» το τοπίο απολύοντας τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους) επέβαλε περικοπές μισθών σε όλο το προσωπικό για να μην αναγκαστεί να κάνει απολύσεις. Η ανακοίνωση πριν λίγες μέρες σε 12 εργαζόμενους διαφόρων ειδικοτήτων ότι πρόκειται να απολυθούν αποδεικνύουν πόσο έωλο είναι το επιχείρημα της διατήρησης των θέσεων εργασίας. Η εργοδοσία της ΙΜΑΚΟ, αξιοποιώντας την νομοθετική δυνατότητα της μειωμένης αποζημίωσης μέσω της προειδοποίησης, θέτει τους εργαζόμενους σε ουσιαστική αργία και τους «κλείνει το μάτι» υποδεικνύοντάς τους εργασία με άλλους ευέλικτους όρους (μπλοκάκι;).
Κυριολεκτικά μία ημέρα πριν την εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας στις Εκδόσεις Λυμπέρη, που υποτίθεται πως γίνεται για να αποφευχθούν οι απολύσεις, η εργοδοσία προχώρησε σε... απολύσεις. Συγκεκριμένα, την τελευταία εργάσιμη του Ιουλίου απολύθηκαν τουλάχιστον 4 εργαζόμενοι, διαφόρων ειδικοτήτων, ενώ από την 1η Αυγούστου ξεκίνησε η εκ περιτροπής εργασία, που πρακτικά σημαίνει μείον μία εργάσιμη ημέρα την εβδομάδα και –16% στο μισθό για όλους. Να θυμίσουμε ότι έχει προηγηθεί άλλη μια μείωση μισθού για όλους τους μισθωτούς της εταιρείας, την περασμένη άνοιξη, και δύο για τους υψηλόμισθους και τους εξωτερικούς συνεργάτες.
Τα κρούσματα πολλά: στο ραδιόφωνο του Σκάι τρεις απολύσεις δημοσιογράφων μέσα στον Αύγουστο και μάλιστα με… μπόνους 6.000 ευρώ, ήρθαν να κουρελιάσουν το επιχείρημα της κρίσης για τις μειώσεις μισθών που επέβαλε πρώτο το συγκρότημα του κ. Αλαφούζου. Όταν μάλιστα οι δυο από τους απολυμένους ήταν από αυτούς που δεν είχαν υπογράψει τις ατομικές συμβάσεις, δείχνει και πόσο στοχευμένες είναι οι επιθέσεις των εργοδοτών. Οι εργαζόμενοι στο ραδιόφωνο καταγγέλλουν ότι στην ουσία διαλύεται το ραδιόφωνο, σε μια προσπάθεια οικοδόμησης ενός ενιαίου μηχανισμού εξυπηρέτησης ραδιοφώνου και τηλεόρασης, με εκκαθάριση των «αντιφρονούντων».
Στον Flash του ομίλου Κυριακίδη, τρεις απολύσεις δημοσιογράφων ανέβασαν στους 41 τους απολυμένους.
Οι εκδότες, αρνούμενοι σθεναρά να βάλουν το χέρι στην τσέπη (δεν είναι μακριά οι εποχές που είχαν μεγάλα κέρδη) και πληρώνοντας εκ των πραγμάτων τις εντελώς κοντόφθαλμες επιχειρηματικές επιλογές τους (για τις οποίες ασφαλώς οι εργαζόμενοι δεν ρωτήθηκαν ποτέ), είναι αποφασισμένοι να «κινεζοποιήσουν» το προσωπικό τους. Με το σπάσιμο των συμβάσεων, την απαλλαγή από «βαρίδια» δικαιωμάτων και με ένα τεράστιο αντεργατικό οπλοστάσιο που φρόντισε η κυβέρνηση να τους παράσχει επιβάλλουν ολοκληρωτικά την ελαστική εργασία.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο! Ο Σεπτέμβρης που έρχεται πρέπει να είναι μια νέα αρχή για τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ. Με αποφασιστικότητα, τόλμη, νέες μεθόδους και με το πνεύμα ότι, ούτως ή άλλως, δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα, να οργανωθούμε μέσα και έξω από τα μαγαζιά και να απαντήσουμε στα αδίστακτα αφεντικά.
Ερώτημα προς την ΕΣΠΗΤ: πότε σκοπεύει να παρέμβει για τις απολύσεις που πέφτουν σαν βροχή; Τι απαντά στους συναδέλφους που δέχονται την απόλυση καλοκαιριάτικα, πόσο δύσκολο είναι βγει μια ανακοίνωση, έστω, καταγγελίας;
Υπάρχει σχέδιο να οργανωθεί μια στοιχειώδης αντίσταση, ή θα περάσει το καλοκαίρι με επισκέψεις του προεδρείου στη Βουλή και τα υπουργεία;
