Ένας δίμηνος πόλεμος νεύρων, αντοχής και μπλόφας, μέχρι τελικής πτώσεως
Σε μια συγκυρία όπου ο κόσμος της εργασίας βιώνει μια ανελέητη επίθεση από
την συγκυβέρνηση Σαμαρά και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ σε όποιο δικαίωμα απέμεινε όρθιο,
και που έρχεται μαζικά αντιμέτωπος με το φάσμα της ανεργίας, της εξαθλίωσης και
της ληστρικής εκμετάλλευσης στους χώρους εργασίας, στο νεοεκλεγέν Διοικητικό
Συμβούλιο της ΕΣΠΗΤ επί ενάμιση μήνα επικρατούσαν άλλες προτεραιότητες.
Αλλεπάλληλες συνεδριάσεις με μοναδικό θέμα το ποιος από τις δύο πρώτες
παρατάξεις [Ενωτική Κίνηση+Δημοσιογραφική Ανανέωση από τη μια, και Νέα Κίνηση
από την άλλη] θα πάρει τη θέση του προέδρου. Ίσως να εκτιμούσαν ότι αυτός ο
θώκος θα μπορούσε να παίξει πρωτεύοντα ρόλο στις εξελίξεις…
Όλο αυτό το διάστημα, συνάδελφοι απολύονταν, μαγαζιά έβαζαν λουκέτο,
άνεργοι συνωστίζονταν για μια θέση στο περίφημο επιδοτούμενο πρόγραμμα για
δημοσιογράφους (που ακόμα να ξεκινήσει), εργαζόμενοι έμεναν απλήρωτοι επί
μήνες, ενώ άλλοι εξαναγκάζονταν σε κάθε μορφής ελαστική εργασία, τα ασφαλιστικά
μας δικαιώματα διαλύονταν. Ωστόσο, οι προτεραιότητες για κάποια μέλη του νέου
ΔΣ ήταν άλλες: «Η πρώτη παράταξη πρέπει
να έχει τον πρόεδρο» έλεγε η μία, «ο πρώτος σε σταυρούς το δικαιούται»
απαντούσε η άλλη, ενώ τα μέλη της ΕΣΠΗΤ παρακολουθούσαν (όσοι άντεχαν ή όσοι
είχαν την… περιέργεια να πληροφορούνται) αποσβολωμένα αυτή την πρωτόγνωρη σε
πείσμα καρεκλομαχία. Τα εκατοντάδες μέλη της ΕΣΠΗΤ μπορεί πρακτικά να
καθαίρεσαν την προηγούμενη πλειοψηφία του ΔΣ που ήθελε να αυξήσει τους… μισθούς
της, αλλά τελικά είδαν και πάλι την Ένωση να οδηγείται σε ακόμα μεγαλύτερη
απαξίωση και παρακμή, μακριά από τις αγωνίες και τις ανάγκες τους.
Αντί να συζητάμε πώς θα οργανώσουμε τις μικρές και μεγάλες μάχες μέσα κι
έξω από τα μαγαζιά του κλάδου που εξελίσσονται σε κάτεργα, στο ΔΣ κάποιοι έπαιζαν πόλεμο νεύρων, αντοχής και μπλόφας, μέχρι
τελικής πτώσεως.
Το ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ
απέναντι στην καρεκλομαχία
Ως ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ θέσαμε στο ΔΣ αλλά και θέτουμε εδώ και πολύ καιρό μέσα στους
συναδέλφους, τους βασικούς άξονες δράσης της ΕΣΠΗΤ, ότι το βασικό μας καθήκον
πρέπει να είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, και η ανατροπή της κυρίαρχης
πολιτικής που υπηρετεί τα μνημόνια, τους τοκογλύφους δανειστές και το
χιλιοπληρωμένο χρέος, την ντόπια και πολυεθνική εργοδοσία, τους ασύδοτους
μιντιάρχες. Δηλώσαμε εξαρχής ότι θα ψηφίσουμε λευκό αφού δεν υπάρχει περιθώριο
προγραμματικής συμφωνίας και ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι θέσεις του προεδρείου,
αλλά οι θέσεις που διατυπώνει η Ένωση, οι μαζικές διαδικασίες βάσης, ο
συντονισμός με άλλα σωματεία, επιτροπές αγώνα και συνελεύσεις, οι αντιστάσεις
στους χώρους δουλειάς και οι αγώνες, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ανακόψουμε τη
λαίλαπα αυτή και να αλλάξουμε τη ζωή μας.
Καταθέσαμε και δύο συμβιβαστικές προτάσεις, προσπαθώντας να λήξει άμεσα το
θέμα και να προχωρήσει η Ένωση στο να ασχοληθεί με τα καυτά προβλήματα των
μελών της, όπως π.χ. η καταγγελία της ισχύουσας ΣΣΕ από τους εργοδότες του
ΣΕΠΤ. Προτείναμε καταρχήν μισή θητεία προέδρου για κάθε μία από τις…
αντιμαχόμενες δυνάμεις, από 18 μήνες έκαστη, ώστε όλοι τους να είναι… ευχαριστημένοι.
Αλλά και τότε ο τσακωμός μεταφέρθηκε στο ποιος θα αναλάβει το πρώτο 18μηνο, ενώ
η Ενωτική Κίνηση+Δημοσιογραφική Ανανέωση τελικά αρνήθηκε κάθε τέτοια συζήτηση!
Μετά τις διακοπές του Αυγούστου, στη συνεδρίαση της 30/8/2012 το σκηνικό στο ΔΣ
ήταν ίδιο κι απαράλλαχτο, με τις δύο παρατάξεις να μη βάζουν νερό στο κρασί
τους και να βρίσκουν μια αμοιβαία αποδεκτή λύση για τη θέση που αμφότερες
διεκδικούσαν.
Διεκδικούσαν
την προεδρία αλλά… χωρίς υποψηφιότητα
Η Ενωτική
Κίνηση+Δημοσιογραφική Ανανέωση έφτασε μάλιστα στο σημείο να μην καταθέτει καν
υποψηφιότητα για μια θέση που ήθελε διακαώς(!) φοβούμενη ότι
σε περίπτωση δυο υποψηφιοτήτων θα έχανε τη … «μονομαχία» με 4 προς 3 και σε
αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να εκλέξει πρόεδρο η Νέα Κίνηση… Για να υποστηρίξει την άποψη της δήλωσε πως
δεν ήθελε … «αντιπαραθετικές» (!) υποψηφιότητες.
Ως Παρατύπως (2 έδρες στις 9) αποφασίσαμε να δώσουμε μία ψήφο στον μόνο
υποψήφιο (Θ. Μπερεδήμας) ώστε να συμπληρωθεί το «μαγικό 5», να αρθεί το
αδιέξοδο και να τελειώνει ο τραγέλαφος. Πρόκειται για μια «ψήφο ανοχής», ώστε
να περάσουμε στον «επόμενο τόνο», και
μάλιστα τον πιο ουσιαστικό, η ΕΣΠΗΤ να οργανώσει τη δράση και τους αγώνες που
απαιτεί η περίοδος.
Δεν «κρυφτήκαμε πίσω από το δάχτυλό μας» ή από «μυστικές ψηφοφορίες» (που
ατυχώς επιβάλλει το Καταστατικό) και αμέσως μετά την ανακοίνωση του
αποτελέσματος, εξηγήσαμε επακριβώς τη στάση μας προς κάθε κατεύθυνση, με δήλωση
που καταγράφηκε και στα πρακτικά.
Όπως άλλωστε τονίσαμε από την πρώτη στιγμή, θεωρούμε τον ρόλο του
προεδρείου καθαρά συντονιστικό και πιστεύουμε πως θα πρέπει να γίνει κάθε
προσπάθεια να ενεργοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη από τη βάση της
ΕΣΠΗΤ.
Μάλιστα αρνηθήκαμε κάθε θέση στο προεδρείο, υπογραμμίζοντας με τη στάση μας
αυτή ότι δε μας αφορούν ούτε «υπόγειες συμφωνίες», ούτε μικροπαραταξιακές
μεθοδεύσεις.
Ν’ αλλάξουμε
τους συσχετισμούς
Η άλλη λύση ήταν οι νέες… εκλογές, λες και αυτό είναι το πρόβλημα των συναδέλφων
μας! Με την επιλογή μας αυτή ούτε στηρίζουμε, ούτε «συμπλέουμε» με κάποιους,
όπως ίσως προτρέξει να φωνάξει η Ενωτική Κίνηση+Δημοσιογραφική Ανανέωση. Προτάσσουμε το στοιχειώδες: την ανάγκη
λειτουργίας ενός σωματείου που μαζί με τους εργαζόμενους θα παλέψει για την
ανατροπή της λαίλαπας κι όχι ενός σωματείου σφραγίδα, συνδαιτυμόνα της
εργοδοσίας ή κυβερνητικού χειροκροτητή, που ήταν έως τώρα. Σε αυτό το πλαίσιο
κανένας «συσχετισμός» δεν είναι δεδομένος μέσα στο ΔΣ. Η «ψήφος ανοχής»,
μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποσυρθεί… Αντίθετα, ως Παρατύπως θα δώσουμε κάθε μας
δύναμη για να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς όχι μόνο στο ΔΣ της ΕΣΠΗΤ, αλλά κυρίως
μέσα στους χώρους δουλειάς, ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να διεκδικούν τα
δικαιώματά τους, συλλογικά, ενωτικά και με αυτοπεποίθηση, να μπορούν να
απαιτούν από την εργοδοσία τα δίκια τους, να μπορούν να νικούν και να αλλάζουν
τη ζωή τους!
