Γιατί, για ένα χρόνο ολόκληρο, δεν ξεχνάμε:
* Ότι, ενώ με το ασφα-ληστρικό νομοσχέδιο θα δουλεύουμε περισσότερα χρόνια για λιγότερη σύνταξη και ενώ το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ είναι στα σκαριά, η Διοίκηση δεν έκανε καν τον κόπο να καλέσει συνέλευση (το ανώτερο αποφασιστικό όργανο) για να ενημερωθούμε, να αποφασίσουμε τι θέλουμε και τι όχι, πού το πάμε, μέχρι πού θα φτάσουμε.
* Έχει φτάσει ήδη καλοκαίρι, όλα ακριβαίνουν και δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ αύξηση. Καμία ενημέρωση, καμιά λογοδοσία στα μέλη για το πώς χειρίζεται η ΕΣΠΗΤ τη ΣΣΕ, τι ζητάμε και πώς θα το κερδίσουμε.
* Ότι καθημερινά απολύονται συνάδελφοι, κλείνουν περιοδικά και η Διοίκηση, πέρα από ευχολόγια, δεν έχει προβεί σε καμία κίνηση αποτροπής τους, καταγγελίας του πογκρόμ των απολύσεων, δείχνοντας ότι ουσιαστικά αποφεύγει να ανοίξει μέτωπο με την εργοδοσία.
* Ότι ενώ στον κλάδο οργιάζει η επισφαλής εργασία, το μπλοκάκι, ενώ συνάδελφοι δουλεύουν ανασφάλιστοι, δεν πληρώνονται, δεν παίρνουν τη σύμβαση ή ασφαλίζονται ως υπάλληλοι γραφείου (για να κοστίζουν λιγότερο) η Διοίκηση δεν έχει κάνει ούτε μια κίνηση, εξόρμηση, συνδικαλιστική ενημέρωση, προσπάθεια να αλλάξει όλο αυτό το μαύρο εργασιακό τοπίο, να γράψει νέα μέλη, να οργανώσει μια στοιχειώδη αντίσταση. Αυτή η πρακτική είναι συμφέρουσα μόνο για τους εργοδότες, αφού τους αφήνει ανενόχλητους να αυθαιρετούν.
* Ότι χιλιάδες εργαζόμενοι στον Τύπο είτε δεν γνωρίζουν την ΕΣΠΗΤ είτε, αν θελήσουν να γραφτούν, αυτή τους βάζει ρήτρες εγγραφής, κλείνοντάς τους την πόρτα.
Όταν μέλημα της πλειοψηφίας του Δ.Σ. είναι να μην κάνει λόγο για όλα αυτά και απλώς να πάρει το τυπικό "ΟΚ" για μία ακόμα χρονιά απραξίας… κάτι πάει λάθος!
ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΟΥΠΑ
Υπάρχει κι άλλος δρόμος: να κάνουμε την ΕΣΠΗΤ ένα σωματείο που θα βρίσκεται συνεχώς κοντά στα μέλη του, που θα τους διασφαλίζει ότι δεν θα είναι έρμαια του κάθε εργοδότη, που μέσα από τη μαζικοποίησή της θα δυναμώσει τη διαπραγματευτική της δύναμη και με τη συλλογική κινητοποίηση θα αρχίσει να αλλάζει την εργασιακή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε. Τέτοιο σωματείο αντιστοιχεί σε όλους μας!
* Έχει φτάσει ήδη καλοκαίρι, όλα ακριβαίνουν και δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ αύξηση. Καμία ενημέρωση, καμιά λογοδοσία στα μέλη για το πώς χειρίζεται η ΕΣΠΗΤ τη ΣΣΕ, τι ζητάμε και πώς θα το κερδίσουμε.
* Ότι καθημερινά απολύονται συνάδελφοι, κλείνουν περιοδικά και η Διοίκηση, πέρα από ευχολόγια, δεν έχει προβεί σε καμία κίνηση αποτροπής τους, καταγγελίας του πογκρόμ των απολύσεων, δείχνοντας ότι ουσιαστικά αποφεύγει να ανοίξει μέτωπο με την εργοδοσία.
* Ότι ενώ στον κλάδο οργιάζει η επισφαλής εργασία, το μπλοκάκι, ενώ συνάδελφοι δουλεύουν ανασφάλιστοι, δεν πληρώνονται, δεν παίρνουν τη σύμβαση ή ασφαλίζονται ως υπάλληλοι γραφείου (για να κοστίζουν λιγότερο) η Διοίκηση δεν έχει κάνει ούτε μια κίνηση, εξόρμηση, συνδικαλιστική ενημέρωση, προσπάθεια να αλλάξει όλο αυτό το μαύρο εργασιακό τοπίο, να γράψει νέα μέλη, να οργανώσει μια στοιχειώδη αντίσταση. Αυτή η πρακτική είναι συμφέρουσα μόνο για τους εργοδότες, αφού τους αφήνει ανενόχλητους να αυθαιρετούν.
* Ότι χιλιάδες εργαζόμενοι στον Τύπο είτε δεν γνωρίζουν την ΕΣΠΗΤ είτε, αν θελήσουν να γραφτούν, αυτή τους βάζει ρήτρες εγγραφής, κλείνοντάς τους την πόρτα.
Όταν μέλημα της πλειοψηφίας του Δ.Σ. είναι να μην κάνει λόγο για όλα αυτά και απλώς να πάρει το τυπικό "ΟΚ" για μία ακόμα χρονιά απραξίας… κάτι πάει λάθος!
ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΟΥΠΑ
Υπάρχει κι άλλος δρόμος: να κάνουμε την ΕΣΠΗΤ ένα σωματείο που θα βρίσκεται συνεχώς κοντά στα μέλη του, που θα τους διασφαλίζει ότι δεν θα είναι έρμαια του κάθε εργοδότη, που μέσα από τη μαζικοποίησή της θα δυναμώσει τη διαπραγματευτική της δύναμη και με τη συλλογική κινητοποίηση θα αρχίσει να αλλάζει την εργασιακή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε. Τέτοιο σωματείο αντιστοιχεί σε όλους μας!
