06 October 2008

ΤΟ ΕΤΑΠ-ΜΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!





















Με συνοπτικές διαδικασίες και αφού πέρασε από 40 κύματα, «ολοκληρώθηκε» εντός 5λέπτου η πρώτη συνεδρίαση του Δ.Σ. του νέου ταμείου ΕΤΑΠ-ΜΜΕ. Με την παρέμβαση εργαζομένων και εκπροσώπων Δ.Σ. σωματείων (οι οποίοι διαμαρτύρονταν για το νέο δυσμενέστερο ασφαλιστικό καθεστώς και την κλοπή του 10% των αποθεματικών των Ταμείων), η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε με τρίωρη καθυστέρηση και υπό τη διαρκή αποδοκιμασία των εργαζομένων. Ενδεικτικό αυτού ότι σε αυτή την 5λεπτη συνεδρίαση-παρωδία, οι διορισμένοι σύμβουλοι του ΕΤΑΠ προσπαθούσαν να διαβάσουν τα χείλη ο ένας του άλλου για να καταλάβουν τι ψηφίζουν.
Σε αυτό το νέο Ταμείο που θα εφαρμόσει τα ληστρικά σχέδια του «νόμου Πετραλιά», το Δ.Σ. αποτελείται από τους εκλεκτούς και εκπροσώπους της κυβέρνησης, εκπροσώπους των εργοδοτών και μερικά μέλη της ΕΣΗΕΑ, που τους προτάθηκε και προτίμησαν να υπηρετήσουν (και με το διορισμό τους) τη διάλυση του ασφαλιστικού μας και το τσεκούρωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Θλιβεροί πρωταγωνιστές του δράματος ήταν ο (πρώην ναύαρχος) πρόεδρος του Ταμείου, που είχε προφανώς άνωθεν εντολή να ολοκληρωθεί οπωσδήποτε έστω και έτσι, έστω και χωρίς να κρατηθούν πρακτικά, η πρώτη αυτή συνεδρίαση του Δ.Σ. Θλιβεροί πρωταγωνιστές επίσης οι δύο «εκπρόσωποι» των εργαζομένων (από την ΕΣΗΕΑ) που έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια αποφάσεις των σωματείων του κλάδου αλλά και της ΠΟΕΣΥ, για άρνηση διορισμού στο Δ.Σ. του ΕΤΑΠ (ο ένας εξ αυτών μάλιστα εκλεγμένος στην ΠΟΕΣΥ). Πρωταγωνιστές επίσης, με τον τρόπο τους, όσοι παραβρέθηκαν στην κίνηση αυτή διαμαρτυρίας μόνο και μόνο για την «παράσταση του ημιώρου», αλλά και όσοι επέλεξαν να παραβρεθούν δι’ αντιπροσώπου. Αποδεικνύοντας αυτοί οι δεύτεροι εμπράκτως ότι η μη εφαρμογή του ασφα-ληστρικού νόμου είναι μόνο λόγια για τις συνελεύσεις μας και για τις προεκλογικές περιόδους.
Με το νέο Ταμείο να έχει ξεκινήσει τη λειτουργία του, με τους συναδέλφους να καλούνται να πληρώσουν ακριβά για κάθε «παροχή» του Ταμείου, με το σύστημα να προβληματικοποιείται όλο και περισσότερο, είναι πλέον προφανές ότι ο χαρακτήρας της αντίδρασής μας δεν μπορεί να είναι οι προσφυγές κατά του νόμου Πετραλιά. Η στοιχειώδης λογική λέει (και η εμπειρία δείχνει) ότι οι νόμοι δεν ακυρώνονται στα δικαστήρια.
Και επιτέλους, τώρα είναι η ώρα για να αποδείξει κανείς με ποιους είναι.