ΝΕΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΜΑΚΟ

Πριν από λίγες μέρες η οικογένεια Αγγελοπούλου άφησε μέσα σε μία μέρα 450 ανέργους, καταρρίπτοντας το πρόσχημα ότι οι απολύσεις γίνονται μόνο λόγω έλλειψης ρευστότητας: κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η συγκεκριμένη οικογένεια έχει οικονομικά προβλήματα. Η κίνηση αυτή, αν και ήταν η πλέον προκλητική μέχρι σήμερα, εντάσσεται στη λογική των εργοδοτών ότι την κρίση θα πληρώσουν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι, παρόλο που αυτοί οι τελευταίοι έχουν τα μικρότερα περιθώρια για θυσίες, αλλά και καμία συμμετοχή στους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκε η κρίση. Κι ο λόγος είναι ότι απόλυτη προτεραιότητα για τους εργοδότες είναι η διατήρηση (και αύξηση) των κερδών τους, γι’ αυτό και δεν προβαίνουν σε καμία κίνηση που θα μπορούσε να προσφέρει μίνιμουμ προστασία στους ανθρώπους που έκαναν τις επιχειρήσεις τους κερδοφόρες.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η εργοδοσία της ΙΜΑΚΟ, που έσπευσε με αφορμή το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» να απολύσει τέσσερις από τους πιο χαμηλόμισθους εργαζόμενους, αδιαφορώντας παντελώς, όπως και η οικογένεια Αγγελοπούλου, για τις συνέπειες που έχει αυτό στις οικογένειες των εργαζομένων, κάποιοι από τους οποίους έχουν μικρά παιδιά.
Η ΙΜΑΚΟ μετρά ήδη δεκάδες απολύσεις μέσα σε ενάμιση χρόνο, και είναι προφανές πως δεν υπάρχει τέλος σ’ αυτή την πρακτική. Η απόφαση να μην θυσιάσει τίποτε η εργοδοσία δείχνει ειλημμένη, και οι απολύσεις συνεχίζονται, παρόλο που οι ανάγκες τουλάχιστον σε συντάκτες, διορθωτές και γραφίστες είναι μεγάλες. Τη στιγμή που τα περιοδικά έχουν ομάδες από έναν ως τέσσερις συντάκτες (πολλοί από τους οποίους δουλεύουν με μπλοκάκι, αν και καλύπτουν θέσεις πλήρους απασχόλησης) και δεκατέσσερις διορθωτές καλούνται να δουλέψουν για οκτώ περιοδικά (δύο από τα οποία εβδομαδιαία και με υψηλές πωλήσεις), βλέπουμε ανθρώπους που πρόσφεραν σημαντικά με τη δουλειά τους να διώχνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Έτσι όχι μόνο χάνεται η πολύτιμη προσφορά των ανθρώπων που απολύονται, αλλά ο φόρτος εργασίας για όσους μένουν διπλασιάζεται και τριπλασιάζεται.
Κανείς δεν μπορεί αυτήν τη στιγμή να νιώθει σίγουρος ότι θα έχει θέση εργασίας αύριο, όσο καλή δουλειά κι αν κάνει, όσο κι αν έχει προσφέρει τα προηγούμενα χρόνια για να σταθεί και να αναπτυχθεί η εταιρεία, να γίνει αυτή που είναι σήμερα. Εργαζόμενοι που δούλευαν διπλοβάρδιες χωρίς υπερωριακή ή νυχτερινή αποζημίωση για να εξασφαλίσουν το καλύτερο αποτέλεσμα της δουλειάς τους βλέπουν ότι όχι μόνο δεν έχουν αντίκρισμα ο κόπος και οι θυσίες τους, αλλά ότι μπορεί να βρεθούν άνεργοι με τη μεγαλύτερη ευκολία, χωρίς καμία ηθική αναστολή.
Γι’ αυτούς τους λόγους, θεωρούμε ότι πρέπει:
Α) Όχι μόνο να ανακληθούν τουλάχιστον οι τελευταίες τέσσερις απολύσεις που έγιναν στην εταιρεία, αφού οι ανάγκες εξακολουθούν να είναι μεγάλες, αλλά και να γίνουν επιπλέον προσλήψεις και
Β) Η εταιρεία να δεσμευτεί ότι δε θα προβεί σε καμία απόλυση και ότι σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία θα στηρίξει με τη σειρά της εμπράκτως τους εργαζόμενους που τη στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια.