20 September 2009

Άρθρο 99: Η δεύτερη ευκαιρία στους εργοδότες – ομηρία για τους εργαζόμενους

Στα τόσα όπλα που διαθέτουν οι εργοδότες για να συμπιέζουν τα εργατικά δικαιώματα φρόντισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να τους προσφέρουν ακόμα ένα: το άρθρο 99, ή «καθεστώς συνδιαλλαγής» του νέου Πτωχευτικού Κώδικα. Υπαγόμενες σε αυτό το καθεστώς προστασίας από τους πιστωτές οι επιχειρήσεις κερδίζουν συνήθως χρόνο για να τακτοποιήσουν την επόμενη επιχειρηματική τους κίνηση και ταυτόχρονα κρατούν σε ομηρία τους εργαζόμενούς τους με το επιχείρημα της διασφάλισης των θέσεων εργασίας.

Τα παραδείγματα πολλά: Altec Telecoms, Lannet, Teledome, Microland, ΔΙΕΚΑΤ, Betanet, ΣΑΟΣ είναι μερικές από τις εταιρείες που προσέφυγαν σε αυτή τη διαδικασία, που διαφημίστηκε ως «δεύτερη ευκαιρία». Κατάληξη για όλες αυτές η πτώχευση, με εκατοντάδες εργαζόμενους να χάνουν τις θέσεις εργασίας τους μαζί με μισθούς αρκετών μηνών και αποζημιώσεις.

Δυο παραδείγματα από το χώρο του περιοδικού τύπου αποδεικνύουν περίτρανα την αντεργατικότητα του συγκεκριμένου νόμου και θέτουν μπροστά στο συνδικαλιστικό κίνημα νέα καθήκοντα.

Η Mototech ΑΕ αξιοποίησε την προστασία του άρθρου 99 για να περισώσει δήθεν τους τίτλους που εκδίδει και τις θέσεις εργασίας. 25 εργαζόμενοι βρέθηκαν απολυμένοι τον Απρίλη που μας πέρασε κρατώντας στα χέρια τους την εκχώρηση απαιτήσεων της εταιρείας από πελάτες, έναντι αμοιβών 6 μηνών και των αποζημιώσεών τους. Αποτέλεσμα, ακόμη και σήμερα να μην έχουν πληρωθεί δεδουλευμένα αρκετών μηνών, ενώ η εταιρεία απασχολεί μόνο 50 εργαζόμενους έναντι 150 που απασχολούσε πριν ένα χρόνο.

Η Περιοδικός Τύπος ΑΕ, ερήμην των απλήρωτων εργαζομένων της προσέφυγε στην ίδια διαδικασία τον Ιούνιο. Παρά την παρέμβαση των εργαζομένων (κυριολεκτικά στο παρά πέντε) το δικαστήριο αρνήθηκε να εξαιρέσει τις αμοιβές τους από την προσωρινή διαταγή, την προστασία δηλαδή που πέτυχε η επιχείρηση, με το επιχείρημα ότι και αυτοί είναι …πιστωτές! Τους επόμενους μήνες η προστασία αποδείχτηκε όπλο μόνο κατά των εργαζομένων, οι οποίοι διανύουν τον τέταρτο μήνα απλήρωτων αποδοχών, μη έχοντας δυνατότητα να διεκδικήσουν δικαστικά αμοιβές και αποζημιώσεις.

Και στις δυο περιπτώσεις οι εργαζόμενοι βρέθηκαν μπροστά σε ένα δίλημμα: να στηρίξουν τον εργοδότη τους για να σωθεί από τα χρέη του ή να μη συναινέσουν με κίνδυνο την κατάρρευση και άρα την απώλεια των θέσεων εργασίας τους;

Και στις δυο περιπτώσεις οι εργαζόμενοι σύρθηκαν όμηροι στην αδηφάγα μάχη επιβίωσης μεταξύ των επιχειρήσεων.

Και στις δυο περιπτώσεις οι εργαζόμενοι απώλεσαν εισοδήματα, ενώ οι εργοδότες βρήκαν χρόνο και τρόπο να συγκεντρώσουν έσοδα για να προετοιμάσουν το επόμενο βήμα τους.

Και στις δυο περιπτώσεις οι εργαζόμενοι συκοφαντήθηκαν και αντιμετωπίσθηκαν ως εχθροί της επιχείρησης, επειδή διεκδίκησαν το αυτονόητο: να αμείβονται για την εργασία τους.

Θα περίμενε κανείς αυτές οι δυο περιπτώσεις μέσα στο χώρο μας να έχουν ξυπνήσει τα αντανακλαστικά της ΕΣΠΗΤ και των άλλων ενώσεων του Tύπου. Δυστυχώς και σε αυτή τη μάχη οι εργαζόμενοι αισθάνονται ανυπεράσπιστοι, απέναντι σε ένα νομικό οπλοστάσιο που συνθλίβει κάθε εργατικό δικαίωμα.

Το ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ καλεί άμεσα τις συνδικαλιστικές ενώσεις στον τύπο, αλλά και γενικότερα, να ορθώσουν ένα διεκδικητικό πλαίσιο που να περιλαμβάνει:

-Εξαίρεση των εργατικών διεκδικήσεων από την προστασία του άρθρου 99.

-Απαγόρευση κάθε μεταβολής της περιουσίας των επιχειρήσεων στη διάρκεια της υπαγωγής τους στο καθεστώς συνδιαλλαγής.

-Προτεραιότητα των εργατικών αμοιβών και αποζημιώσεων έναντι κάθε άλλης απαίτησης στις περιπτώσεις πτωχεύσεων.

- Nα εγγυηθεί το κράτος τους μισθούς των εργαζομένων στις εταιρείες που έχουν υπαχθεί στο άρθρο 99.

-Απαγόρευση των απολύσεων.