Πώς λέγεται όταν πηγαίνεις στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ να ζητήσεις βεβαίωση χρόνου ασφάλισης κι εκεί ανακαλύπτεις ξαφνικά ότι μάλλον ο εργοδότης σου σε έχει περάσει ένα χρόνο πριν, σε άλλη εταιρεία, την οποία μάλιστα δεν γνωρίζεις ποια είναι;
Δύσκολη ερώτηση, αλλά είναι μία από τις πολλές που το νέο Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ πρέπει να αντιμετωπίσει στην περίπτωση της εταιρείας Option Press, για την οποία, εκτός από το παραπάνω καταγγέλλονται μερικά πολύ σημαντικά ακόμη θέματα. «Ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο (ίσως και νωρίτερα) έχει ξεκινήσει μια μεθόδευση μείωσης προσωπικού, με προτίμηση στους παλιότερους και ακριβότερους. Σε νεαρούς συναδέλφους που πήγαν να υπηρετήσουν τη στρατιωτική θητεία τους, τους έβαλαν να υπογράψουν χαρτί ‘οικειοθελούς αποχώρησης’ για να μην έχουν την υποχρέωση να τους επαναπροσλάβουν», λένε εργαζόμενοι της Option Press. Που… ελπίζουν δηλαδή να είναι ακόμη στην Option Press, μια και (έτσι όπως έχει ανοίξει ο κύκλος της αυθαιρεσίας σε αρκετές επιχειρήσεις του χώρου) ποτέ δεν ξέρεις…
Όμως οι καταγγελίες συνεχίζουν: «συνάδελφος με επταετή προϋπηρεσία στην εταιρεία μετακινήθηκε από ένα περιοδικό σε άλλο Μέσο. Σε ανύποπτο χρόνο του έδωσαν να υπογράψει χαρτί, σύμφωνα με το οποίο (όπως αποδείχθηκε) ‘αποχωρούσε οικειοθελώς’ από την Option Press για να προσληφθεί σε άλλη εταιρεία του ιδίου εκδότη. Στα τέλη Ιανουαρίου τον απέλυσαν υπολογίζοντας για την αποζημίωσή του μόνο τον ένα χρόνο εργασίας του στη δεύτερη εταιρεία».
Όμως το βαρέλι δεν έχει πάτο και οι συνάδελφοι… εξοικειώνονται (θέλοντας και μη) όλο και περισσότερο με τους σύγχρονους νόμους του μάνατζμεντ: γραμματειακή υποστήριξη – τηλέφωνα – συνδρομές ανατίθενται… εκ περιτροπής σε εργαζόμενους άλλων ειδικοτήτων, άσκηση ψυχολογικής πίεσης σε συναδέλφους με στόχο να εξωθηθούν σε παραίτηση, μετατροπή της εργασιακής σχέσης από μισθολόγιο σε μπλοκάκι (και μάλιστα με… αόριστα καθήκοντα – άλλη μια φτηνή απόλυση στα σκαριά). Κι όλα αυτά συνοδευμένα από (τι άλλο;) τη μη τήρηση Συλλογικών Συμβάσεων.
Οι καταγγελίες εργαζομένων είναι συγκεκριμένες, τα προβλήματα ζητούν επίλυση. Και μετά κάποιοι μας θεωρούν υπερβολικούς όταν μιλάμε για τα κάτεργα του περιοδικού τύπου…