Συλλογική Σύμβαση: Άλλος ένας αγώνας που δεν δόθηκε

"Ναι, αλλά έχουμε τουλάχιστον Συλλογική Σύμβαση". Αυτή είναι η απάντηση που έδωσε η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ ψάχνοντας αγωνιωδώς να βρει έστω και ένα λόγο για να εγκρίνει την πρόσφατη πρόταση του ΟΜΕΔ και να ξεφορτωθεί από πάνω της το «δυσάρεστο ζήτημα» της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Έτσι, αφού την πρόταση του ΟΜΕΔ ενέκριναν (όπως ήταν αναμενόμενο εξάλλου) και οι εργοδότες, η ΕΣΠΗΤ θα συνυπογράψει ΣΣΕ με τον ΣΕΠΤ. Ποια ήταν η πρόταση του ΟΜΕΔ; Αύξηση 1,1% μηνιαίως για το 2010 μεσοσταθμικά (1% από 1/2/2010 και 0,5% από 1/8/2010). Δηλαδή… μισό ευρώ τη μέρα για ένα μέσο μισθό των 1.000 ευρώ καθαρά! Ναι, ναι, μισό ευρώ, «αλλά έχουμε τουλάχιστον Συλλογική Σύμβαση»…
Κι έτσι, σε μια μόνο στιγμή, έγιναν αέρας όλα τα μεγάλα λόγια και τα σχέδια επί χάρτου για κινητοποιήσεις που θα ανάγκαζαν τους μεγαλοεργοδότες να δώσουν ουσιαστικές αυξήσεις οι οποίες θα αντισταθμίζουν τις τεράστιες απώλειες εισοδήματος. Ξεχάστηκαν όλα… «Ναι, αλλά έχουμε τουλάχιστον Συλλογική Σύμβαση».
Τι σημασία έχει που οδεύουμε προς μια περαιτέρω χειροτέρευση του βιοτικού μας επιπέδου; Τι σημασία έχει που δεν τηρείται; Τι σημασία έχει που όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι συντάκτες την «απολαμβάνουν»; Αρκεί να «έχουμε τουλάχιστον Συλλογική Σύμβαση»… για να τρίβουν τα χέρια τους από χαρά οι εργοδότες.
Η κοντόθωρη λογική της πλειοψηφίας της ΕΣΠΗΤ έχει πλέον φτάσει σε επικίνδυνα σημεία. Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Παπανδρέου για τα εργασιακά καταργεί τις Συλλογικές Συμβάσεις για όσους είναι κάτω των 25 ετών. Οι εργοδότες ετοιμάζουν πογκρόμ απολύσεων με το που θα απελευθερωθούν και θα μειωθούν οι αποζημιώσεις. Έχουν ήδη πετάξει εκτός αγοράς εργασίας εκατοντάδες συναδέλφους και θα επιδιώξουν να πετάξουν ακόμη περισσότερους. Άρα η Συλλογική Σύμβαση θα αφορά σε λίγο ελάχιστους. Τι θα πει επομένως «έχουμε τουλάχιστον Συλλογική Σύμβαση»; Ποια και για ποιους… Ας θυμίσουμε επίσης ότι το «να μην πειραχτεί η Συλλογική Σύμβαση» αποτέλεσε τον προηγούμενο μήνα το Δούρειο Ίππο για να αποδεχτεί η ΕΣΠΗΤ τις μειώσεις μισθών στην ΙΜΑΚΟ και στον Λυμπέρη.

Τι κάνει λοιπόν μπροστά σε όλα αυτά η πλειοψηφία της ΕΣΠΗΤ;

- Αποδέχεται εμπράκτως να έχουν οι εργαζόμενοι για άλλη μια χρονιά τρομακτική μείωση του εισοδήματός τους.

- Αποδέχεται εμπράκτως να πληρώσουν οι συνάδελφοι τα χρέη και τα ελλείμματα του Δημοσίου (χωρίς να φταίνε για τίποτε από αυτά).

- Αποδέχεται εμπράκτως να πληρώσουν οι συνάδελφοι τους μειωμένους τζίρους των εργοδοτών (σε λίγο θα αποδεχτεί να βγάζουν οι εκδότες… σχεδόν τσάμπα τα περιοδικά τους).

- Αποδέχεται εμπράκτως να πληρώσουν οι συνάδελφοι για να διατηρήσουν οι εργοδότες την προκλητικά πολυτελή ζωή και τα λούσα τους.
Ενώ η πλειοψηφία της ΕΣΠΗΤ άκουσε και άλλη πρόταση («να απορρίψουμε την εισήγηση του ΟΜΕΔ, να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε έναν δύσκολο αγώνα που όμως θα φέρει τους εργοδότες στο τραπέζι και θα τους αναγκάσει να δώσουν ό,τι ζητάμε»), προτίμησε να συμπεριφερθεί όπως συμπεριφέρεται ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ: «πάρτε τα όλα, αρκεί να μας αφήσετε ένα λόγο ύπαρξης: το δικαίωμα να διαπραγματευόμαστε μια (ό,τι να ‘ναι) Συλλογική Σύμβαση (πού να τρέχουμε τώρα…)». Με αυτή την «χατζηαβάτικη» λογική και πρακτική, όμως, ανοίγει το δρόμο και ας περιμένει ότι σε λίγο δεν θα έχει ούτε αυτό το τυπικό «προνόμιο», ακριβώς γιατί οι ατομικές συμφωνίες σε ένα βομβαρδισμένο εργασιακό τοπίο, είναι το μοντέλο που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει η κυβέρνηση και η εργοδοσία. Βρίσκοντας τελικά άξιους συμμάχους και μέσα στο συνδικαλιστικό τοπίο...