Ο συνασπισμός εκδοτών – κυβέρνησης τσακίζει έναν κλάδο και «κλείνει» για λίγους μια αγορά με μειωμένα κέρδη«…Ο ΣΕΠΤ προειδοποιεί ότι θα προχωρήσει σε όλες τις νόμιμες ενέργειες να διασφαλίσει τα συμφέροντα των μελών του και των χιλιάδων εργαζομένων τους, και να εξασφαλίσει την ομαλή κυκλοφορία του τύπου και ειδικότερα των περιοδικών…»
Οι λεονταρισμοί του Συνδέσμου Εκδοτών Περιοδικού Τύπου θα μπορούσαν να απευθύνονται στην κυβέρνηση που με το Μεσοπρόθεσμο που πρόσφατα ψήφισε στη Βουλή πρακτικά σταματά τη ροή της επιδότησης για την κυκλοφορία (και) των περιοδικών.
Όμως όχι! Οι οργίλες ανακοινώσεις των εκδοτών, του Πρακτορείου Άργος (που μέτοχοί του είναι οι μεγαλο-εκδότες), του Mega (που μέτοχοί του είναι οι ίδιοι πάνω-κάτω μεγαλοεκδότες) κ.λπ. στόχο έχουν τους εφημεριδοπώλες.
Τι ακριβώς γίνεται;
Η κυβέρνηση σε μια νύκτα με το άρθρο 48 του Μεσοπρόθεσμου καταργεί διατάξεις προηγούμενων ευεργετικών νόμων που επί μία 20ετία στήριζαν την κυκλοφορία των εντύπων ΜΜΕ. Στις 31 Ιουλίου 2011, πρακτικά, σταματά η ροή της επιδότησης ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως για τη διανομή εφημερίδων και περιοδικών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γεγονός που επιφέρει τρομακτικές επιπτώσεις, ιδιαίτερα στις εφημερίδες της περιφέρειας, αλλά και στα ταχυδρομούμενα περιοδικά. Θα περίμενε κανείς οι εκδότες να βγουν… λαύροι και να καταγγείλουν την κυβέρνηση προβάλλοντας «τα συμφέροντα των χιλιάδων εργαζομένων τους». Όμως όχι, μέχρι στιγμής δεν έχουμε ακούσει κάτι.
Αντίθετα, μέχρι σήμερα η κυβέρνηση έχει βρει αρωγούς στα μνημόνια και στους αντεργατικούς νόμους τους εργοδότες του Τύπου, που μάλιστα έσπευσαν πρώτοι να τα εφαρμόσουν. Εκατοντάδες απολύσεις, γενικευμένες μειώσεις μισθών, σπάσιμο ή αμφισβήτηση των συμβάσεων μετρά ο περιοδικός και ο ημερήσιος Τύπος, αλλά και όλα τα ΜΜΕ. Η στήριξη των ΜΜΕ στις επιλογές της κυβέρνησης είχε «ίδιον όφελος» για τους εργοδότες μας, προφανώς πολύ μεγαλύτερο από αυτά τα λίγα εκατομμύρια που πρόκειται να χάσουν (;) από το άρθρο 48 του Μεσοπρόθεσμου.
Και, φυσικά, το «ίδιον όφελος» σχετίζεται με όλα τα μνημονιακά μέτρα – η «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων είναι ένα από αυτά. Η διάλυση ενός κλάδου – των εφημεριδοπωλών – στο πλαίσιο του «ανοίγματος» του επαγγέλματος τους δίνει άλλη μια ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν. Πώς;
Μα με την πλήρη μονοπώληση της διακίνησης του Τύπου από τα πρακτορεία (στα οποία είναι μέτοχοι), με την δραστική μείωση των σημείων πώλησης του Τύπου (άρα με μικρότερο κόστος διακίνησης και με λιγότερα έξοδα εκτύπωσης λόγω μειωμένου τιράζ), με την υπαλληλοποίηση και την προλεταριοποίηση των διακινητών κ.λπ.
Οι εφημεριδοπώλες, ένας κλάδος που είχε διαμορφωθεί ιστορικά, σε μια μέρα εξαφανίζεται από τη μέση και η αγορά αντί να ανοίξει κλείνει στις δυο και μόνο επιχειρήσεις της διακίνησης. Οι μάχες επιβίωσης που επέλεξε να δώσει αυτός ο κλάδος, μόνος του και αποκομμένα από το «κίνημα του Τύπου», σιωπώντας για την μέχρι σήμερα αντεργατική επίθεση των εκδοτών, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την τακτική του συνασπισμού των εκδοτών. Τα συμφέροντα των χιλιάδων εργαζομένων στις εκδοτικές επιχειρήσεις δεν θίγονται στο παραμικρό από τον αγώνα των εφημεριδοπωλών. Θίγονται από τις επιχειρηματικές αποφάσεις των εκδοτών, που αφού κατάντησαν τις εφημερίδες και τα περιοδικά «περιτύλιγμα» για δώρα που διανέμουν, επέλεξαν να τα διακινούν μαζί με τα… γαριδάκια, τις… τσίχλες και τα… γιαουρτάκια.
Ο ευτελισμός της εργασίας χιλιάδων ανθρώπων του Τύπου και τα πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια των εκδοτών ήταν, είναι και θα είναι ο μόνος εχθρός των συμφερόντων των εργαζομένων του Τύπου. Και αυτός ο εχθρός αντιπαλεύεται με συντονισμένους κι ενωτικούς αγώνες. Με αγώνες υπεράσπισης των συμφερόντων όλων και όχι της «συντεχνίας». Όσο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, τόσο θα μετράμε χαμένες θέσεις εργασίας και χαμένα κεκτημένα. Οι 1200 εφημεριδοπώλες που από 1η Ιουλίου βρέθηκαν στο δρόμο, είναι η απόδειξη.
Ένα ενδιαφέρον κείμενο, που απηχεί και μια άλλη άποψη για την κρίση της διακίνησης, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
