Περί ατέλειας και οριστικού τέλους του μικρού περιφερειακού και περιοδικού Τύπου
Μέσα στον καταιγισμό των κάθε είδους περικοπών για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της τρόικας και οι πιστωτές, με μια μονοκονδυλιά αλλάζει άρδην το καθεστώς επιδότησης των ταχυδρομικών τελών περιφερειακών και περιοδικών εντύπων, που ισχύει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, παρότι έχει υποστεί δραστικές μειώσεις (η τελευταία επί υπουργίας Ρουσόπουλου).
Με το νόμο του Μεσοπρόθεσμου (άρθρο 48 παρ. 2 του ν. 3986/2011), νομοθετήθηκαν αλλαγές στα κριτήρια υπαγωγής των εντύπων, ενώ κυοφορείται ΚΥΑ με την οποία θα επανακαθορισθούν τα τέλη και ο αριθμός των ταχυδρομούμενων εντύπων. Το αποτέλεσμα είναι Αυγουστιάτικα να εκκρεμούν προς ταχυδρόμηση χιλιάδες εκδόσεις, αφού ξαφνικά οι εκδότες τους ενημερώνονται ότι αλλάζουν τα κριτήρια και πολλές από αυτές χάνουν το δικαίωμα επιδότησης, ή θα πρέπει να αναμένουν την νέα ΚΥΑ.
Στην ουσία οι μέχρι σήμερα ποσότητες αντιτύπων τα οποία μπορούσε ο κάθε εκδότης να ταχυδρομεί με μειωμένο τιμολόγιο (το κράτος πλήρωνε στα ΕΛΤΑ τη διαφορά, αν και αυτά τα χρήματα αμφισβητείται ότι δίνονται) που ήταν 7.000 – 8.000 και έφθαναν και μέχρι 14.500 στα μηνιαία περιοδικά, θα μειωθούν στις λίγες εκατοντάδες (400), καθιστώντας στην ουσία δώρο-άδωρο την όποια διευκόλυνση.
Σε πρώτη ανάγνωση θα φαινόταν ως ένα μέτρο κατάργησης προνομιακών επιδοτήσεων (αν και το συνολικό ποσό για περίπου 3.500 ταχυδρομούμενες εκδόσεις δεν ξεπερνά τα 40 εκατομμύρια ευρώ ετησίως – όποιος κάνει τη διαίρεση καταλαβαίνει ότι για τα περισσότερα έντυπα η ενίσχυση είναι των 2-3000 ευρώ το χρόνο, λιγότερα από όσο κοστίζει μια καταχώριση υπουργείου ή κρατικού οργανισμού σε μια ημερήσια εφημερίδα).
Μια ματιά όμως στα έντυπα που δικαιούνταν μέχρι σήμερα αυτό το επιδοτούμενο από το κράτος ειδικό τιμολόγιο, πείθει ότι άλλες είναι οι επιπτώσεις αυτού του μέτρου και άρα και οι πραγματικές προθέσεις του εμπνευστή τους.
- Συνδικαλιστικά έντυπα, τοπικές εκδόσεις, περιφερειακές εφημερίδες με ιστορικότητα φαίνεται ότι εξαιρούνται πλέον από την επιδότηση. Ήδη οι τοπικές κοινωνίες μιλούν για τυποκτόνο νόμο και φίμωση.
- Έντυπα συλλόγων και επιστημονικών φορέων καθίσταται πλέον αδύνατον να εκδίδονται, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη λειτουργία και την ενημέρωση των μελών τους.
- Και φυσικά μια μεγάλη κατηγορία ειδικών περιοδικών που λόγω της στοχευμένης απεύθυνσής τους επιλέγουν την ταχυδρόμηση ως μοναδική επιλογή διακίνησης, κινδυνεύουν με άμεσο κλείσιμο.
Εφημερίδες και περιοδικά που συνήθως εκδίδονται από μικρές εκδοτικές επιχειρήσεις (στην περιφέρεια κυρίως οικογενειακές) και καλύπτουν ειδικές ενημερωτικές ανάγκες και δεσμούς τοπικών κοινωνιών, φορέων, συλλογικοτήτων, επαγγελματικών κλάδων, επιχειρηματικών ομάδων απειλούνται με άμεσο λουκέτο, αφού μια ταχυδρόμηση με το «κανονικό τιμολόγιο» πολλαπλασιάζει τα κόστη τους. Πάνω απ’ όλα, εκατοντάδες εργαζόμενοι κινδυνεύουν άμεσα να χάσουν τη δουλειά τους.
Ο ζωτικός χώρος για να λειτουργήσουν μεγάλες εκδοτικές επιχειρήσεις που συνεχώς πιέζουν για να βγάλουν τα «εμπόδια» από μπροστά τους, είναι πλέον γεγονός...
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο ετούτη η κυβέρνηση μεθοδικά συρρικνώνει τον όποιο παρεμβατικό ρόλο του κράτους και ταυτόχρονα ανοίγει το πεδίο δράσης των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Ο υπουργός Επικρατείας Ηλίας Μόσιαλος ξεχωρίζει, αφού στο ελάχιστο χρονικό διάστημα της θητείας του φρόντισε να περάσει τόσα μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση.
- Διαλύει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και αφήνει χώρο για την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση να ασυδοτεί ελεύθερη.
- Κλείνει περιφερειακά και μικρά έντυπα και αφήνει χώρο στους μεγαλοεκδότες να λυμαίνονται όλες τις ανάγκες πληροφόρησης.
- Και υποτίθεται ότι ακόμα εκκρεμούν οι παρεμβάσεις του για τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά και τα περιφερειακά Μέσα.
Τι άλλο να περιμένουμε; Να χαρίσει στους γνωστούς ομίλους των εργολάβων και των εφοπλιστών και την… Εφημερίδα της Κυβέρνησης;
Και για να μην έχουμε καμιά αυταπάτη για το πώς προκύπτουν αυτοί οι νόμοι και ποιοι τελικά νομοθετούν, εξασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους, να σημειώσουμε και μια «λεπτομέρεια»: τόσο από το νόμο του Μεσοπρόθεσμου, όσο και από την απόφαση 14403, που υπέγραψε την 1η Αυγούστου ο κ. Μόσιαλος, ρητά ορίζεται ότι δικαιούνται των επιδοτήσεων τα μέλη της Ένωσης Δημοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου (ΕΔΙΠΤ). Δηλαδή, η κυβέρνηση που τολμά να τα βάλει με τις οργανωμένες συντεχνίες και επαγγέλλεται το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, επιλέγει να δώσει προνομιακή μεταχείριση σε μια συγκεκριμένη ομάδα εκδοτών.
Μετά από αυτό να θέσουμε άλλη μια φορά το ερώτημα: εκεί στην ΕΣΠΗΤ, αλλά και στις άλλες Ενώσεις που πολλά μέλη τους εργάζονται σε έντυπα που αύριο κινδυνεύουν να κλείσουν, λόγω των ανυπέρβλητων κυκλοφοριακών τελών που θα κληθούν να πληρώνουν, δεν βρήκαν καμιά δίοδο συζήτησης με τον αρμόδιο υπουργό; Δεν κατόρθωσαν να ενημερωθούν έγκαιρα και να θέσουν κάποιες γραμμές άμυνας και υπεράσπισης των μελών τους; Προς τι τότε ο διαγκωνισμός για το ποιος θα πρωτο-συμμετάσχει στις συζητήσεις με την αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ή με τον υπουργό Τύπου;
