ΠΛΗΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ*
*Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ομόφωνη απόφαση του Γ.Σ. της ΠΟΕΣΥ στις 10/12/2011.
Ως ΠΟΕΣΥ μας απασχολεί το διαδίκτυο γιατί είναι μέσο μετάδοσης ενημέρωσης, όπου εργάζονται εκατοντάδες δημοσιογράφοι, καθώς και εργαζόμενοι άλλων ειδικοτήτων. Με την κλασική έννοια του Μέσου, οποιαδήποτε μετάδοση ενημέρωσης που περιέχει είδηση, σχολιασμό, ανάλυση, συνοδευόμενη από ήχο ή/και εικόνα και χρησιμοποιεί έντυπο ή ηλεκτρονικό τρόπο για να φθάσει στον αναγνώστη, θεατή, ακροατή, αποτελεί αντικείμενο της δημοσιογραφικής εργασίας. Ως εκ τούτου δεν πρέπει να υφίσταται καμία διάκριση ως προς τον τρόπο αμοιβής, ασφάλισης και γενικότερα όρων εργασίας των συναδέλφων μας που εργάζονται σε διαδικτυακά ΜΜΕ. Με αυτή τη γενική αρχή, θα πρέπει άμεσα και πρακτικά να προχωρήσουμε στην άρση των όποιων εμποδίων υπάρχουν για την ένταξη αυτών των εργαζομένων σε ενιαίο καθεστώς με τον υπόλοιπο κλάδο.
Σήμερα που η εργασία στην ενημέρωση τείνει να γίνει ολοκληρωτικά ευέλικτη, είναι χρέος της ΠΟΕΣΥ και του υπόλοιπου συνδικαλιστικού κινήματος να ξεπεράσει τις όποιες συντεχνιακές αντιλήψεις του παρελθόντος και να αντιμετωπίσει την ενημέρωση ως ένα ενιαίο χώρο, όπου οι εργαζόμενοι συντάκτες παρέχουν εργασία και οφείλουν να αμείβονται, να ασφαλίζονται και να καλύπτονται χωρίς καμιά διάκριση ανάλογα με το Μέσο. Άλλωστε η τεχνολογική εξέλιξη έχει προ πολλού ξεπεράσει τους παραδοσιακούς διαχωρισμούς στα τέσσερα είδη ΜΜΕ, αλλά και συνεχώς εφευρίσκει νέους τρόπους μετάδοσης - διανομής της ενημέρωσης.
Η διαιώνιση του διαχωρισμού σε παλιά και νέα Μέσα, εξυπηρετεί μόνο την ευελιξία της εργασίας, την ασυδοσία των εργοδοτών που με τον τρόπο αυτό καταστρατηγούν συμβάσεις και δεοντολογικούς κανόνες, την αποφυγή πληρωμής πόρων (αγγελιόσημο) που είναι απαραίτητοι για τη στήριξη του ασφαλιστικού μας συστήματος. Κι επιπλέον βαθαίνει τη διαίρεση των εργαζομένων σε μια εποχή που οι εργαζόμενοι χρειάζεται να έχουν τη μέγιστη ενότητα και κοινή στάση.
Τέλος όσο εξακολουθεί να παραμένει αρρύθμιστη η διακίνηση της ενημέρωσης μέσω του διαδικτύου, είναι αδύνατη η στοιχειώδης τήρηση δεοντολογικών κανόνων και δημοκρατικής λειτουργίας της ενημέρωσης.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η μέχρι σήμερα αδιαφορία των ασφαλιστικών φορέων προς την κατεύθυνση της ασφαλιστικής κάλυψης των εργαζομένων σε αυτά τα Μέσα, αλλά και στην διεκδίκηση είσπραξης των σχετικών εισφορών, έχει οδηγήσει σε απώλεια εκατομμυρίων ευρώ, ενώ δημιουργεί δισεπίλυτα προβλήματα στην ομαλή ασφάλιση των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Οι προσπάθειες για θέσπιση αγγελιοσήμου στο διαδίκτυο που έχουν γίνει μέχρι σήμερα υπό την πίεση της μείωσης των πόρων των Ταμείων μας, αλλά και ο τρόπος που προκαλείται η όλη συζήτηση από τις διοικήσεις των Ταμείων δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του διαδικτύου. Από την πλευρά του ΕΤΑΠ ΜΜΕ χρειάζεται η ουσιαστική και δίκαιη ενοποίηση των επί μέρους διευθύνσεων και φυσικά η άμεση ένταξη των εργαζομένων στα νέα Μέσα, καθώς και ο έλεγχος και η είσπραξη όλων των οφειλόμενων ή μη αποδιδόμενων εισφορών.
Για να προσδιορίσουμε τα διαδικτυακά Μέσα, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι:
1. Οι ιστοσελίδες που ανήκουν σε «παραδοσιακά Μέσα» (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα, τηλεόραση) αποτελούν προέκτασή των υπαρχόντων Μέσων στο διαδίκτυο και είναι κανονικά ΜΜΕ, όπου ισχύουν όλοι οι κανόνες που ισχύουν για τις επιχειρήσεις ΜΜΕ
2. Οι ιστοσελίδες που δεν αντιστοιχούν σε κάποιο παραδοσιακό Μέσο, αλλά μεταδίδουν ειδησεογραφία που ανανεώνεται σε τακτό χρονικό διάστημα και χρησιμοποιούν ήχο, εικόνα, κινούμενη εικόνα, αποτελούν ολοκληρωμένα ΜΜΕ και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοια.
3. Οι εργαζόμενοι και στην πρώτη και στη δεύτερη κατηγορία Μέσων δεν μπορεί παρά να διέπονται από τους ίδιους κανόνες παροχής εργασίας, με τα καθιερωμένα ΜΜΕ. Αυτό σημαίνει καθορισμός ειδικοτήτων (ο κλασικός διαχωρισμός δημοσιογράφος, διοικητικός, τεχνικός μπορεί να αποτελέσει κάλλιστα τη βάση), ένταξη στην ανάλογη συλλογική σύμβαση εργασίας και ασφάλιση στο ΕΤΑΠ ΜΜΕ.
4. Η οποιαδήποτε ρύθμιση πρέπει να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους σε αυτά τα Μέσα, ανεξάρτητα από την ειδικότητά τους.
5. Ο κλάδος ασφάλισης του κάθε εργαζομένου και εφόσον δεν προχωρά η πλήρης ενοποίηση του ΕΤΑΠ ΜΜΕ μπορεί να λυθεί ως εξής:
για τις ιστοσελίδες των παραδοσιακών Μέσων, με την ένταξη των εκεί εργαζομένων κατ’ αναλογία στον κλάδο που ανήκουν οι εργαζόμενοι των αντίστοιχων παραδοσιακών Μέσων (ο δημοσιογράφος της ιστοσελίδας ενός περιοδικού στο πρώην ΤΑΙΣΥΤ, της ιστοσελίδας ενός ραδιοφώνου στο πρώην ΤΣΠΕΑΘ κ.λπ.)
για τις υπόλοιπες ενημερωτικές ιστοσελίδες να ζητήσουμε από το ΕΤΑΠ ΜΜΕ να καθορίσει με κοινά αποδεκτό τρόπο την ένταξη των εργαζομένων δημοσιογράφων στις διευθύνσεις Α ή Β.
6. Τα ποσοστά εργοδοτικής εισφοράς και εισφοράς ασφαλισμένου για την δεύτερη κατηγορία να καθορισθούν στο μέγιστο ισχύον σήμερα ποσοστό.
7. Το αγγελιόσημο να ορισθεί στο ύψος των ανάλογων «παραδοσιακών» Μέσων (20% ή 21,5%), και για τα διαδικτυακά Μέσα που δεν έχουν αναλογία με άλλο Μέσο στο μέγιστο ύψος.
8. Ο καταμερισμός του Αγγελιοσήμου δεν θα αλλάξει μέχρι την ουσιαστική ενοποίηση του Ταμείου.
Για την υλοποίηση των παραπάνω προτείνεται να αποφασιστεί:
1. Ο ορισμός μιας επιτροπής εργασίας από εκπροσώπους της ΠΟΕΣΥ και των ενώσεων από κοινού με τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και τις Ομποσπονδίες και Ενώσεις των υπόλοιπων εργαζομένων στα ΜΜΕ με τη συνδρομή των νομικών μας εκπροσώπων για την άμεση προώθηση νομικής λύσης. Η γνωμοδότηση του νομικού μας συμβούλου να αποτελέσει τη βάση.
2. Οι θέσεις αυτές να προβληθούν σε όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και να ξεκινήσει άμεσα καταγραφή από την ΠΟΕΣΥ των δημοσιογράφων που εργάζονται στα διαδικτυακά Μέσα και δεν είναι μέλη των ενώσεων ή δεν ασφαλίζονται από το ΕΤΑΠ ΜΜΕ και να γίνει καμπάνια (αφίσα, ανακοινώσεις, επισκέψεις σε μεγάλα τέτοια μαγαζιά –π.χ. επιχειρήσεις Γιαννακόπουλου, Ζούγκλα κ.λπ.)
3. Στο επόμενο διάστημα, σε σχέση με την πορεία της προτεινόμενης επιτροπής εργασίας, αλλά σε κάθε περίπτωση όχι πέραν του επομένου διμήνου να καθοριστεί μια δημόσια εκδήλωση – συγκέντρωση εργαζομένων στα ΜΜΕ για την διεκδίκηση ρύθμισης της εργασίας στο διαδίκτυο, με ανάλογες παραστάσεις στα αρμόδια υπουργεία. Να δούμε την περίπτωση καλέσματος των διεθνών οργανώσεων (IRFA, WAN), ώστε να δούμε τις θέσεις τους για το Διαδίκτυο.
4. Τέλος να κληθούν οι ενώσεις να εντάξουν άμεσα στις γραμμές τους τούς εργαζόμενους στο διαδίκτυο δημοσιογράφους.
*Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ομόφωνη απόφαση του Γ.Σ. της ΠΟΕΣΥ στις 10/12/2011.
Ως ΠΟΕΣΥ μας απασχολεί το διαδίκτυο γιατί είναι μέσο μετάδοσης ενημέρωσης, όπου εργάζονται εκατοντάδες δημοσιογράφοι, καθώς και εργαζόμενοι άλλων ειδικοτήτων. Με την κλασική έννοια του Μέσου, οποιαδήποτε μετάδοση ενημέρωσης που περιέχει είδηση, σχολιασμό, ανάλυση, συνοδευόμενη από ήχο ή/και εικόνα και χρησιμοποιεί έντυπο ή ηλεκτρονικό τρόπο για να φθάσει στον αναγνώστη, θεατή, ακροατή, αποτελεί αντικείμενο της δημοσιογραφικής εργασίας. Ως εκ τούτου δεν πρέπει να υφίσταται καμία διάκριση ως προς τον τρόπο αμοιβής, ασφάλισης και γενικότερα όρων εργασίας των συναδέλφων μας που εργάζονται σε διαδικτυακά ΜΜΕ. Με αυτή τη γενική αρχή, θα πρέπει άμεσα και πρακτικά να προχωρήσουμε στην άρση των όποιων εμποδίων υπάρχουν για την ένταξη αυτών των εργαζομένων σε ενιαίο καθεστώς με τον υπόλοιπο κλάδο.
Σήμερα που η εργασία στην ενημέρωση τείνει να γίνει ολοκληρωτικά ευέλικτη, είναι χρέος της ΠΟΕΣΥ και του υπόλοιπου συνδικαλιστικού κινήματος να ξεπεράσει τις όποιες συντεχνιακές αντιλήψεις του παρελθόντος και να αντιμετωπίσει την ενημέρωση ως ένα ενιαίο χώρο, όπου οι εργαζόμενοι συντάκτες παρέχουν εργασία και οφείλουν να αμείβονται, να ασφαλίζονται και να καλύπτονται χωρίς καμιά διάκριση ανάλογα με το Μέσο. Άλλωστε η τεχνολογική εξέλιξη έχει προ πολλού ξεπεράσει τους παραδοσιακούς διαχωρισμούς στα τέσσερα είδη ΜΜΕ, αλλά και συνεχώς εφευρίσκει νέους τρόπους μετάδοσης - διανομής της ενημέρωσης.
Η διαιώνιση του διαχωρισμού σε παλιά και νέα Μέσα, εξυπηρετεί μόνο την ευελιξία της εργασίας, την ασυδοσία των εργοδοτών που με τον τρόπο αυτό καταστρατηγούν συμβάσεις και δεοντολογικούς κανόνες, την αποφυγή πληρωμής πόρων (αγγελιόσημο) που είναι απαραίτητοι για τη στήριξη του ασφαλιστικού μας συστήματος. Κι επιπλέον βαθαίνει τη διαίρεση των εργαζομένων σε μια εποχή που οι εργαζόμενοι χρειάζεται να έχουν τη μέγιστη ενότητα και κοινή στάση.
Τέλος όσο εξακολουθεί να παραμένει αρρύθμιστη η διακίνηση της ενημέρωσης μέσω του διαδικτύου, είναι αδύνατη η στοιχειώδης τήρηση δεοντολογικών κανόνων και δημοκρατικής λειτουργίας της ενημέρωσης.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η μέχρι σήμερα αδιαφορία των ασφαλιστικών φορέων προς την κατεύθυνση της ασφαλιστικής κάλυψης των εργαζομένων σε αυτά τα Μέσα, αλλά και στην διεκδίκηση είσπραξης των σχετικών εισφορών, έχει οδηγήσει σε απώλεια εκατομμυρίων ευρώ, ενώ δημιουργεί δισεπίλυτα προβλήματα στην ομαλή ασφάλιση των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Οι προσπάθειες για θέσπιση αγγελιοσήμου στο διαδίκτυο που έχουν γίνει μέχρι σήμερα υπό την πίεση της μείωσης των πόρων των Ταμείων μας, αλλά και ο τρόπος που προκαλείται η όλη συζήτηση από τις διοικήσεις των Ταμείων δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του διαδικτύου. Από την πλευρά του ΕΤΑΠ ΜΜΕ χρειάζεται η ουσιαστική και δίκαιη ενοποίηση των επί μέρους διευθύνσεων και φυσικά η άμεση ένταξη των εργαζομένων στα νέα Μέσα, καθώς και ο έλεγχος και η είσπραξη όλων των οφειλόμενων ή μη αποδιδόμενων εισφορών.
Για να προσδιορίσουμε τα διαδικτυακά Μέσα, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι:
1. Οι ιστοσελίδες που ανήκουν σε «παραδοσιακά Μέσα» (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα, τηλεόραση) αποτελούν προέκτασή των υπαρχόντων Μέσων στο διαδίκτυο και είναι κανονικά ΜΜΕ, όπου ισχύουν όλοι οι κανόνες που ισχύουν για τις επιχειρήσεις ΜΜΕ
2. Οι ιστοσελίδες που δεν αντιστοιχούν σε κάποιο παραδοσιακό Μέσο, αλλά μεταδίδουν ειδησεογραφία που ανανεώνεται σε τακτό χρονικό διάστημα και χρησιμοποιούν ήχο, εικόνα, κινούμενη εικόνα, αποτελούν ολοκληρωμένα ΜΜΕ και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοια.
3. Οι εργαζόμενοι και στην πρώτη και στη δεύτερη κατηγορία Μέσων δεν μπορεί παρά να διέπονται από τους ίδιους κανόνες παροχής εργασίας, με τα καθιερωμένα ΜΜΕ. Αυτό σημαίνει καθορισμός ειδικοτήτων (ο κλασικός διαχωρισμός δημοσιογράφος, διοικητικός, τεχνικός μπορεί να αποτελέσει κάλλιστα τη βάση), ένταξη στην ανάλογη συλλογική σύμβαση εργασίας και ασφάλιση στο ΕΤΑΠ ΜΜΕ.
4. Η οποιαδήποτε ρύθμιση πρέπει να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους σε αυτά τα Μέσα, ανεξάρτητα από την ειδικότητά τους.
5. Ο κλάδος ασφάλισης του κάθε εργαζομένου και εφόσον δεν προχωρά η πλήρης ενοποίηση του ΕΤΑΠ ΜΜΕ μπορεί να λυθεί ως εξής:
για τις ιστοσελίδες των παραδοσιακών Μέσων, με την ένταξη των εκεί εργαζομένων κατ’ αναλογία στον κλάδο που ανήκουν οι εργαζόμενοι των αντίστοιχων παραδοσιακών Μέσων (ο δημοσιογράφος της ιστοσελίδας ενός περιοδικού στο πρώην ΤΑΙΣΥΤ, της ιστοσελίδας ενός ραδιοφώνου στο πρώην ΤΣΠΕΑΘ κ.λπ.)
για τις υπόλοιπες ενημερωτικές ιστοσελίδες να ζητήσουμε από το ΕΤΑΠ ΜΜΕ να καθορίσει με κοινά αποδεκτό τρόπο την ένταξη των εργαζομένων δημοσιογράφων στις διευθύνσεις Α ή Β.
6. Τα ποσοστά εργοδοτικής εισφοράς και εισφοράς ασφαλισμένου για την δεύτερη κατηγορία να καθορισθούν στο μέγιστο ισχύον σήμερα ποσοστό.
7. Το αγγελιόσημο να ορισθεί στο ύψος των ανάλογων «παραδοσιακών» Μέσων (20% ή 21,5%), και για τα διαδικτυακά Μέσα που δεν έχουν αναλογία με άλλο Μέσο στο μέγιστο ύψος.
8. Ο καταμερισμός του Αγγελιοσήμου δεν θα αλλάξει μέχρι την ουσιαστική ενοποίηση του Ταμείου.
Για την υλοποίηση των παραπάνω προτείνεται να αποφασιστεί:
1. Ο ορισμός μιας επιτροπής εργασίας από εκπροσώπους της ΠΟΕΣΥ και των ενώσεων από κοινού με τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και τις Ομποσπονδίες και Ενώσεις των υπόλοιπων εργαζομένων στα ΜΜΕ με τη συνδρομή των νομικών μας εκπροσώπων για την άμεση προώθηση νομικής λύσης. Η γνωμοδότηση του νομικού μας συμβούλου να αποτελέσει τη βάση.
2. Οι θέσεις αυτές να προβληθούν σε όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και να ξεκινήσει άμεσα καταγραφή από την ΠΟΕΣΥ των δημοσιογράφων που εργάζονται στα διαδικτυακά Μέσα και δεν είναι μέλη των ενώσεων ή δεν ασφαλίζονται από το ΕΤΑΠ ΜΜΕ και να γίνει καμπάνια (αφίσα, ανακοινώσεις, επισκέψεις σε μεγάλα τέτοια μαγαζιά –π.χ. επιχειρήσεις Γιαννακόπουλου, Ζούγκλα κ.λπ.)
3. Στο επόμενο διάστημα, σε σχέση με την πορεία της προτεινόμενης επιτροπής εργασίας, αλλά σε κάθε περίπτωση όχι πέραν του επομένου διμήνου να καθοριστεί μια δημόσια εκδήλωση – συγκέντρωση εργαζομένων στα ΜΜΕ για την διεκδίκηση ρύθμισης της εργασίας στο διαδίκτυο, με ανάλογες παραστάσεις στα αρμόδια υπουργεία. Να δούμε την περίπτωση καλέσματος των διεθνών οργανώσεων (IRFA, WAN), ώστε να δούμε τις θέσεις τους για το Διαδίκτυο.
4. Τέλος να κληθούν οι ενώσεις να εντάξουν άμεσα στις γραμμές τους τούς εργαζόμενους στο διαδίκτυο δημοσιογράφους.
