Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Είναι προφανές ότι όταν η προηγούμενη Γενική Συνέλευση της ΕΣΠΗΤ απέρριπτε τον οικονομικό απολογισμό της Διοίκησης και καταψήφιζε τον προϋπολογισμό του 2012, το μήνυμα αφορούσε πολύ περισσότερα από την οικονομική διαχείριση. Αφορούσε πολύ περισσότερα κι από τη σκανδαλώδη προσπάθεια του προεδρείου της ΕΣΠΗΤ να αυξήσει τα «έξοδα παράστασης» που απολαμβάνει κάθε μήνα.
Ήταν στην ουσία μια πραγματική πρόταση μομφής των συναδέλφων απέναντι στο κατεστημένο της ΕΣΠΗΤ, που βλέπει τα… τρένα να περνούν: τους άνεργους να πολλαπλασιάζονται, τις απολύσεις να σφυρίζουν, την ελαστική εργασία να οργιάζει, τους μισθούς να πέφτουν, τα χαράτσια να μας βυθίζουν όλους στην απόγνωση, τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και την τρόικα να ληστεύουν τα αποθεματικά του ΤΑΙΣΥΤ και των άλλων ταμείων, και τη βιωσιμότητά τους. Τι υπήρχε απέναντι σε όλα αυτά; Άρνηση της ΕΣΠΗΤ να οργανώσει τους ανέργους για να διεκδικήσουν. Άρνηση να οργανώσει την αντίσταση στα χαράτσια. Τυπικές απεργίες που κηρύσσονταν μια μέρα πριν την πραγματοποίησή τους. Διαδρομισμοί στα υπουργικά γραφεία. Αποθέωση της λογικής «κρύβομαι πίσω από τις ανακοινώσεις του Διασωματειακού». Και λασπολογία και κατασυκοφάντηση όποιου τολμά να κάνει κριτική…
Είναι φανερό από την προηγούμενη Γενική Συνέλευση ότι υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης των συναδέλφων απέναντι σε αυτή την ΕΣΠΗΤ – και σε γραφειοκρατικά σωματεία όπως η ΕΣΠΗΤ, η δυνατότητα αυτή δίνεται μέσω της καταψήφισης του ετήσιου προϋπολογισμού. Κι ενώ η στοιχειώδης λογική λέει ότι το προεδρείο θα έπρεπε να πάρει αυτό το μήνυμα, μήνυμα απονομιμοποίησης που εξέπεμψαν τα μέλη της ΕΣΠΗΤ, εν τούτοις επέλεξε να «ξανα-μαγειρέψει» όπως-όπως έναν προϋπολογισμό και να τον φέρει για ψήφιση. Να αγκιστρωθεί δηλαδή από την καρέκλα μέχρι την τελευταία στιγμή.
Από τις χρεοκοπημένες συνδικαλιστικές λογικές των μηχανισμών, των υπουργικών διαδρόμων, της προβολής, της ψηφοθηρίας, της «δυστυχισμένης συνείδησης», πρέπει να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα. Σε μια εποχή που καταστρέφονται θέσεις εργασίας, που απαξιώνονται εργαζόμενοι και πετιούνται στην ανεργία, που καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις, που η φτωχοποίηση φτάνει σε ακραία σημεία για να πλουτίζουν τραπεζίτες και τοκογλύφοι, που κάθε καινούργιος νόμος καταστρατηγεί το μισό Σύνταγμα της χώρας, που απαξιώνονται και ξεπουλιούνται δομές και υποδομές, που υποθηκεύεται το μέλλον του λαού και του τόπου, τα συνδικάτα πρέπει να γίνουν εργαλεία οργάνωσης και συνολικού αγώνα… Η ΕΣΠΗΤ και ο συνδικαλισμός συνολικά πρέπει να αλλάξει σελίδα για να ανταποκριθεί στην ολότελα νέα εποχή που βρισκόμαστε. Και για αυτό θα φροντίσουν όλοι οι εργαζόμενοι. Όσο συντομότερα, τόσο καλύτερα.
