Μία μόλις ημέρα πριν από τις εκλογές της ΕΣΠΗΤ, είδαμε κι
αυτή τη φορά να εισχωρεί η μικροπολιτική και να προσγειώνεται στα προεκλογικά
πράγματα της Ένωσής μας. Επιχειρώντας έναν απολογισμό αυτής της μακράς προεκλογικής
περιόδου, οφείλουμε να συμπεράνουμε τα εξής:
- Ενόψει εκλογών διάφορες παρατάξεις επέλεξαν το βούλιαγμα στην παρακμή και στον πόλεμο φθοράς, σέρνοντας άλλους στα Πειθαρχικά όργανα της Ένωσης για να θέσουν σε ομηρία συναδέλφους και αντιλήψεις. Πυροβολώντας έτσι την κοινή λογική που λέει ότι τα συνδικαλιστικά ζητήματα δεν λύνονται στα Πειθαρχικά. Το ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ είχε από τον Ιανουάριο γίνει στόχος λασπολογίας και ψευδών αλλά δεν επέλεξε το δρόμο των Πειθαρχικών, απάντησε συνδικαλιστικά βάζοντας στη θέση τους τους λασπολόγους.
- Είδαμε και πάλι διάφορους μαυρογυαλούρους που δήθεν «κατόπιν ενεργειών τους» (όπως πάντα) ωφέλησαν μέλη της ΕΣΠΗΤ, είτε στο να πάρουν επίδομα απόλυσης, είτε στο να πάρουν δικαστικό βοήθημα, κλπ. Αυτό λέγεται πολιτική με τα λεφτά της ΕΣΠΗΤ. Και λέγεται επίσης εμπαιγμός των μελών της Ένωσης.
- Είδαμε και πάλι καταγγελίες και «αποκαλύψεις», προεκλογικού βέβαια τύπου, μια και όποιος «συνδικαλιστής» σέβεται τον… εαυτό του κρατάει «άσους στο μανίκι» για τις εντυπώσεις της τελευταίας (προεκλογικής) στιγμής. Και ως γνωστόν, στις καταγγελίες της τελευταίας στιγμής, ο εντυπωσιασμός μετράει περισσότερο από ό,τι η αλήθεια και η ουσία.
- Είδαμε όμως και προσωπικές πολιτικές, αλλά και διασπάσεις, καθώς και προαποφασισμένες συνενώσεις παρατάξεων, που δεν έχουν να πουν, να προσθέσουν τίποτε στο ήδη τραυματισμένο κορμί της ΕΣΠΗΤ. Λογικό, καθώς οι παλιοί πρωταγωνιστές δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από το βάρος των ασχημιών που ρημάζουν χρόνια τώρα την ΕΣΠΗΤ.
Δυστυχώς
αυτά δεν είναι φαινόμενα που εμφανίζονται πρώτη φορά στην ΕΣΠΗΤ. Είναι όμως στο
χέρι μας να είναι η τελευταία. Να βάλουμε δηλαδή ταφόπλακα στις πρακτικές που
υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Που καθιστούν τα μέλη της Ένωσης απαθείς θεατές και οδηγούν την ΕΣΠΗΤ στην απαξία. Να στείλουμε στα αζήτητα το συνδικαλισμό του χθες,
το συνδικαλισμό του πλουτισμού, της καρέκλας, της εξαπάτησης, των
μαυρογυαλούρων που τάζουν τα πάντα προκειμένου να… κυβερνήσουν. Για να βάλουμε
ξανά στην ΕΣΠΗΤ το συνδικαλισμό του αγώνα και της αλληλεγγύης, των αναγκαίων
σήμερα ανατροπών που θα μας δώσουν το δικαίωμα να ονειρευόμαστε καλύτερες
εποχές για μας και τα παιδιά μας.
