Απορρίφθηκε τελικά από το δικαστήριο η αίτηση προσωρινής διαταγής για ανάκληση της εκδικητικής απόλυσης της συνδικαλιστικής εκπροσώπου της ΕΣΠΗΤ στις Αττικές Εκδόσεις.
- Είναι γνωστό από παλιά το ερώτημα, και απευθύνεται προς τους δικαστές: τι άλλο θέλουν για να ακυρώσουν μια καταφανώς παράνομη, εκδικητική, συνδικαλιστική απόλυση; [για αυτό το χαρακτήρα της απόλυσης, δες εδώ]. Η προσοχή τώρα στρέφεται στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων, σε λίγες μέρες.
- Είναι λιγότερο γνωστό όμως ότι οι δικηγόροι του εκδότη Θ. Φιλιππόπουλου, στην προσπάθειά τους να «κερδίσουν», παρουσίασαν ένα χαρτί που ανέσυραν από τις «ταραγμένες» μέρες του Ιανουαρίου. Τότε, λοιπόν, ανάμεσα στις απεργίες και τις στάσεις εργασίας που έγιναν, εν μέσω αυτού του αγώνα που δόθηκε, κυκλοφόρησαν διάφορα εργοδοτικά (ή φιλοεργοδοτικά) κείμενα που ζητείτο να τα υπογράψουν εργαζόμενοι των Αττικών (ή που υποτίθεται ότι αποτελούσαν τη γνώμη εργαζομένων των Αττικών Εκδόσεων).
Ένα από αυτά (αυτό που χρησιμοποίησαν οι δικηγόροι της εργοδοτικής πλευράς) αμφισβητούσε τη νομιμότητα της (διακλαδικής, κι όχι μόνο των συντακτών) εργασιακής επιτροπής η οποία συγκροτήθηκε ανοιχτά, δημοκρατικά, σε ώρα γενικής συνέλευσης και παρόντων (και με παρότρυνση) των προεδρείων των Ενώσεων που καλύπτουν το σύνολο των εργαζομένων στον όμιλο Αττικές Εκδόσεις. Ήταν φανερό ότι εκείνο το κείμενο (όπως και άλλα κείμενα υπογραφών που κυκλοφόρησαν) είχε στόχο να πλήξει την ενότητα των εργαζομένων και να διασπείρει τη σύγχυση εν μέσω του αγώνα. Ήταν ένα εργοδοτικό ατού. Εκείνο το χαρτί υπέγραφαν μεταξύ άλλων και μερικά προβεβλημένα μέλη της ΕΣΠΗΤ, ακόμα και εκλεγμένα σε όργανα της Ένωσης. Εκείνο το χαρτί, εκτός από τη σκοπιμότητά του στις μέρες των κινητοποιήσεων, αποτέλεσε κι ένα ισχυρό πλεονέκτημα του εργοδότη στο πρόσφατο δικαστήριο.
Για την ιστορία, όταν είχε αποσταλεί στην ΕΣΠΗΤ (κοινοποιούμενο στο Διασωματειακό και στην ΠΟΕΣΥ) το συγκεκριμένο χαρτί με τις 20 περίπου υπογραφές, το ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ είχε εγγράφως ζητήσει να υπάρξει τοποθέτηση από την ΕΣΠΗΤ, για να λάβει τότε μια «άλλα αντ’ άλλων» απάντηση από το Δ.Σ. Πρακτικά, αν είχε τότε υπάρξει απάντηση από το Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ, θα μπορούσε (εκτός από την αποκατάσταση της αλήθειας εκείνες τις μέρες), να χρησιμοποιηθεί τώρα στο δικαστήριο ως πλεονέκτημα υπέρ της ανάκλησης της απόλυσης.
Αναμένοντας την έκβαση της υπόθεσης στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων σε λίγες μέρες, ας πούμε απλώς ότι το δίδαγμα από αυτή την ιστορία είναι τριπλό.
Πρώτον, οι εργοδότες, στη λυσσασμένη μάχη τους εναντίον της αγωνιστικής στάσης, χρησιμοποιούν κάθε μέσο, και κυρίως προσπαθούν να ανακαλύψουν δούρειους ίππους μεταξύ των εργαζομένων. Δεύτερον, υπάρχουν ανάμεσα στους εργαζομένους λίγοι «πρόθυμοι» που την ώρα του αγώνα διαλέγουν το απέναντι στρατόπεδο, και θέλει μεγάλη προσπάθεια ενότητας και πειθούς για να απομονωθούν. Τρίτον, το προεδρείο της ΕΣΠΗΤ, όταν δεν καταδικάζει κατηγορηματικά τέτοια φαινόμενα, εκτός από τη… θεάρεστη λειτουργία του κυβερνητικού συνδικαλισμού που ήδη επιτελεί, φλερτάρει όλο και περισσότερο και με τη λειτουργία του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Πολύ περισσότερο που έχει πληθύνει τελευταία το φαινόμενο προβεβλημένα και εκλεγμένα μέλη της ΕΣΠΗΤ να βάζουν την τζίφρα τους σε κείμενα που προέρχονται από τα εργοδοτικά άδυτα…
- Είναι γνωστό από παλιά το ερώτημα, και απευθύνεται προς τους δικαστές: τι άλλο θέλουν για να ακυρώσουν μια καταφανώς παράνομη, εκδικητική, συνδικαλιστική απόλυση; [για αυτό το χαρακτήρα της απόλυσης, δες εδώ]. Η προσοχή τώρα στρέφεται στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων, σε λίγες μέρες.
- Είναι λιγότερο γνωστό όμως ότι οι δικηγόροι του εκδότη Θ. Φιλιππόπουλου, στην προσπάθειά τους να «κερδίσουν», παρουσίασαν ένα χαρτί που ανέσυραν από τις «ταραγμένες» μέρες του Ιανουαρίου. Τότε, λοιπόν, ανάμεσα στις απεργίες και τις στάσεις εργασίας που έγιναν, εν μέσω αυτού του αγώνα που δόθηκε, κυκλοφόρησαν διάφορα εργοδοτικά (ή φιλοεργοδοτικά) κείμενα που ζητείτο να τα υπογράψουν εργαζόμενοι των Αττικών (ή που υποτίθεται ότι αποτελούσαν τη γνώμη εργαζομένων των Αττικών Εκδόσεων).
Ένα από αυτά (αυτό που χρησιμοποίησαν οι δικηγόροι της εργοδοτικής πλευράς) αμφισβητούσε τη νομιμότητα της (διακλαδικής, κι όχι μόνο των συντακτών) εργασιακής επιτροπής η οποία συγκροτήθηκε ανοιχτά, δημοκρατικά, σε ώρα γενικής συνέλευσης και παρόντων (και με παρότρυνση) των προεδρείων των Ενώσεων που καλύπτουν το σύνολο των εργαζομένων στον όμιλο Αττικές Εκδόσεις. Ήταν φανερό ότι εκείνο το κείμενο (όπως και άλλα κείμενα υπογραφών που κυκλοφόρησαν) είχε στόχο να πλήξει την ενότητα των εργαζομένων και να διασπείρει τη σύγχυση εν μέσω του αγώνα. Ήταν ένα εργοδοτικό ατού. Εκείνο το χαρτί υπέγραφαν μεταξύ άλλων και μερικά προβεβλημένα μέλη της ΕΣΠΗΤ, ακόμα και εκλεγμένα σε όργανα της Ένωσης. Εκείνο το χαρτί, εκτός από τη σκοπιμότητά του στις μέρες των κινητοποιήσεων, αποτέλεσε κι ένα ισχυρό πλεονέκτημα του εργοδότη στο πρόσφατο δικαστήριο.
Για την ιστορία, όταν είχε αποσταλεί στην ΕΣΠΗΤ (κοινοποιούμενο στο Διασωματειακό και στην ΠΟΕΣΥ) το συγκεκριμένο χαρτί με τις 20 περίπου υπογραφές, το ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ είχε εγγράφως ζητήσει να υπάρξει τοποθέτηση από την ΕΣΠΗΤ, για να λάβει τότε μια «άλλα αντ’ άλλων» απάντηση από το Δ.Σ. Πρακτικά, αν είχε τότε υπάρξει απάντηση από το Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ, θα μπορούσε (εκτός από την αποκατάσταση της αλήθειας εκείνες τις μέρες), να χρησιμοποιηθεί τώρα στο δικαστήριο ως πλεονέκτημα υπέρ της ανάκλησης της απόλυσης.
Αναμένοντας την έκβαση της υπόθεσης στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων σε λίγες μέρες, ας πούμε απλώς ότι το δίδαγμα από αυτή την ιστορία είναι τριπλό.
Πρώτον, οι εργοδότες, στη λυσσασμένη μάχη τους εναντίον της αγωνιστικής στάσης, χρησιμοποιούν κάθε μέσο, και κυρίως προσπαθούν να ανακαλύψουν δούρειους ίππους μεταξύ των εργαζομένων. Δεύτερον, υπάρχουν ανάμεσα στους εργαζομένους λίγοι «πρόθυμοι» που την ώρα του αγώνα διαλέγουν το απέναντι στρατόπεδο, και θέλει μεγάλη προσπάθεια ενότητας και πειθούς για να απομονωθούν. Τρίτον, το προεδρείο της ΕΣΠΗΤ, όταν δεν καταδικάζει κατηγορηματικά τέτοια φαινόμενα, εκτός από τη… θεάρεστη λειτουργία του κυβερνητικού συνδικαλισμού που ήδη επιτελεί, φλερτάρει όλο και περισσότερο και με τη λειτουργία του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Πολύ περισσότερο που έχει πληθύνει τελευταία το φαινόμενο προβεβλημένα και εκλεγμένα μέλη της ΕΣΠΗΤ να βάζουν την τζίφρα τους σε κείμενα που προέρχονται από τα εργοδοτικά άδυτα…
